Groningen here we are

Vrijdag presenteerde onze uitgeverij de bundel Vangers van zummer, de debuutbundel van Jan Glas.

Omdat boekhandel Godert Walter gespecialiseerd is in Groningana en Glas nu eenmaal in het Gronings dicht, hielden we onze presentatie daar. Op de foto zie je me naast Diana Vos van de boekhandel, schijnbaar relaxt voor de openingsspeech. Het was sowieso een nogal vossige avond, want in de winkel hielp ook een meisje dat Voske heet.

Na mijn speech nam Janneke Vos (jawel), bekend van TV Noord, het eerste exemplaar van de bundel in ontvangst. Ze had een toespraak voorbereid, maar toen ze hoorde hoe los wij het aanpakten, heeft ze die tijdens mijn speech weggegooid. Enthousiast sprak ze tien minuten lang voor de vuist weg.

Jan Glas las enkele gedichten voor in de bomvolle winkel waar tout literair Groningstalig Groningen aanwezig was. De ramen besloegen ervan. Jan Glas kon zijn vingers blauw signeren (slechts een keer mis: hij zette bij zijn moeder de naam van zijn oma) en de bezoekers konden aan de drank. Een gevaarlijke combinatie: Groningers en drank. Maar voordat er een grondoorlog zou uitbreken tussen rivaliserende tijdschriften veegden de Vossen van Godert Walter de winkel weer leeg.
Nu moet de bundel op eigen kracht de wereld veroveren. Dat moet lukken, want Glas heeft echt een mooie bundel geschreven (die er ook nog mooi uitziet). Dat we mooie boeken maken is inmiddels doorgesijpeld in het wereldje, want we worden overstelpt met manuscripten.

Een man in de tuin

Nee, niet opnieuw een logboekbijdrage over tuinieren. Een man in de tuin is de nieuwste bundel van Rutger Kopland. Donderdag werd hij door Gillis Dorleijn geïnterviewd in boekhandel Athena in Groningen. Weinig collega-dichters aanwezig. Zouden die niet meer geïnteresseerd zijn? Gelukkig zaten er wel enkele studenten van mij aandachtig te luisteren.
Het gesprek was serieus (en ging helaas voor een groot deel over de functie van de hersens), maar Kopland verzekerde zelf af en toe dat er ook veel 'Leichtigkeit' in de bundel zat.



Na afloop een lange signeersessie. Toen iedereen weg was hebben we met een paar mensen nog wat wijn zitten drinken. Iedereen was moe, maar Kopland wilde nog wel gaan dansen. Er zit veel meer 'Leichtigkeit' in die man dan wordt aangenomen.

Tuinieren is mijn lust en mijn leven

De tuinscheurkalender 2005 is gearriveerd. Niet direct iets waardoor ik in juichen uitbarst, met mijn drie kamerplanten en een bovenwoning, maar dit jaar is sta ik maar liefst met twee gedichten op de kalender. Giny had ooit kopietjes van 'Wilde tarwe' en 'Rode biet' naar Romke van de Kaa gestuurd. Daarop kreeg ze een hartelijk briefje terug met de mededeling dat hij de foto die bij 'Rode biet' hoorde en die genomen is door mijn zus, in zijn agenda had geplakt. Je ziet daarop mijn vader een hele zware biet torsen.
Alleen op zondagen staat er in plaats van nuttige tips voor de tuin een gedicht op de kalender (zondags werk is niet sterk). Die tips laat ik links liggen. Elke dag heeft bovendien een spreuk of een wijsheid. Snel even bij 4 oktober gekeken. 'De herfst is een tweede lente, wanneer elk blad een bloem wordt' van Albert Camus. Dat kan ermee door.
.

Frankfurt here we are

Van woensdag tot vrijdag naar Frankfurt geweest met uitgever Peter ten Hoor. Een beetje uit zijn krachten gegroeid boekenbeursje. Wij zaten op 30 kilometer van Frankfurt in Usingen in een ouderwets, bruin hotel. Ik had uitzicht op het hoogtepunt van Usingen, de kerktoren. Kijk ook naar de mooie paddestoelachtig geschilderde ventilatorenhoedjes op het dak tegenover het hotelraam.

Donderdag de hele dag naar de beurs. Terwijl Peter aan de slag ging met zijn andere bedrijf kon ik vrij rondlopen. Na een eerste verbijsterde ronde over de hal waar Nederland stond, waar je steeds mannetjes in een kraampje ziet praten met andere mannetjes, netjes in het pak (Frankfurt gaat in eerste instantie niet over liefde voor boeken, maar over het verkopen van boeken) ben ik maar weer eens naar buiten gegaan.

Daarna weer naar binnen. Een half uurtje een taartje gegeten met Lex Jansen van De Arbeiderspers. Hij had het razenddruk op de Messe, loopt van de ene afspraak naar de ander. Volgens hem was er dit jaar niet een typisch boek waar iedereen achteraan zat.

Na de middag een prettig gesprek met Vic van der Reijt van Nigh & Van Ditmar over de Amerikaanse schrijver Jim Heynen, die wij graag willen uitgeven bij Uitgeverij kleine Uil. Maar ook Nijgh & Van Ditmar was bezig met het onderzoeken van een uitgave, dus daar wordt nog aan gewerkt. In ieder geval was Van der Reijt zelf erg enthousiast over de verhalen van Heynen.
Gelukkig kwam ik ook nog een auteur tegen die ook enigszins verbijsterd tussen de vele kraampjes zat: Erwin Mortier. Volgende week verschijnt zijn eerste novelle bij de Bezige Bij. Enigszins besmuikt lachten we om al die drukte om ons heen. Ik kreeg Alle dagen samen alvast cadeau.
Aan het einde van de middag kwamen we op een gigaborrel bij een enorme kraam van Readers Digest in de Amerikaanse hal. Met de vrouw die Nederlandse RD bestuurt hebben we gegeten in hotel Intercontinental. Normaal ging ze altijd lopend terug naar haar hotel. Nu wasze met ons in de bus naar de parkeergarage, dan met de auto en een falend navigatiesysteem ('Karin doet het niet,' aldus Peter) zo ongeveer een uur onderweg. Heerlijk eten en interessant om te weten hoe Readers Digest boeken maakt. Ongeveer totaal omgekeerd aan onze manier van uitgeven. Maar ja dat is een reus met een dwerg vergelijken.
Om tien voor twaalf terug bij het hotel dat potdicht zat. De bel deed het niet, niemand deed de voordeur open en we waren bang dat we de hele nacht in de auto voor hotel Im goldenen Sonne zouden moeten staan. Bij de Kneipe ernaast hielp de aardige waard ons gelukkig wel. Hij schreeuwde de gasten wakker en een ervan deed gelukkig de deur open. Goddank, want een dagje beurs is toch vermoeiend.

Grijpskerk here we are

Nog even een inhaallogje. Zaterdag waren we bij de presentatie van het boek uit onze Groninganareeks: Keel me dan van Reinder Willem Hiemstra. Oude gymzaal was afgeladen vol en als je de bezoekers bekeeek dan leek het wel een bijeenkomst van de kerkeraad. Merkwaardig hoe verschillende boeken een totaal verschillend publiek trekken (daar zit een mooi fotoboek in) (maar wie komen daar dan weer op de presentatie?).
Ik zat achter de kassa en was in het begin nogal ontdaan door de lege inhoud van de kas!

Hieperdepiep

Vandaag veertig geworden. Lijkt me net zo'n gewone leeftijd als 39 (alhoewel, dat is ook een leeftijd van niets). Gisteren was iedereen in het Stadsparkpaviljoen om het te vieren. Mooie plek, aardige bediening en lekkere hapjes. Maar na afloop had ik toch een wat katerig gevoel. Binnen drie uur is je verjaardag erdoorheen gejast. Klaar, op naar de vijftig.
Vandaag is het wat kalig op de verjaardag zelf. De eerste die belde en me feliciteerde was mijn zus en ik begon net een beetje te zeuren over gisteren toen ze zei: En dan gaan we nu voor je zingen! En toen klonk een heel kinderkoor uit Den Haag dat Lang zal die leven zong. Voor de broer van de juf. Het is lang geleden dat ik door een klas werd toegezongen, maar vandaag kwam het precies op het goede moment.