Gisterochtend in het Martiniziekenhuis is het gezwel weggehaald (de hele bal dus). Ze snijden een stukje in je lies en grabbelen dan van binnenuit alles leeg. Het leek me prettig om dat onder volledige narcose te ondergaan. Aan het eind van de middag was ik al weer zo ver hersteld dat ik naar huis kon met wat pijnstillers in de tas. Vanaf volgende week ga ik de verdere kankermolen in: scans, bloedafnames en meer. Wordt vervolgd dus.
Vandaag al weer op de been. Wat klooien in huis, lezen in het zomerdagboek van Désanne van Bredero (ik moest afgelopen maandag college geven over de oude Bredero en heb uit de bieb ook de nieuwe maar meegenomen) en hangen op de bank en voor zover het kan familie en vrienden geruststellen. Ik heb woensdagnacht nog wat mailtjes rondgestuurd met de mededeling dat ik kanker had en op het moment dat die mailtjes gelezen werden, lag ik al op de operatietafel. Zo jaag je dus iedereen schrik aan.

Dat is even schrikken. Hou je taai!
BeantwoordenVerwijderenHé Coen, dat is heftig (zowel in werkelijkheid als op dit blog) en niet goed. Beterschap!
BeantwoordenVerwijderenHallo Coen,
BeantwoordenVerwijderenInderdaad schrikken. Heel veel sterkte.
groeten
Marije
Coen,
BeantwoordenVerwijderenSterkte en beterschap!
Groet, Henk
Hallo Coen,
BeantwoordenVerwijderenWij kregen het vandaag op school van Corrie te horen. Bij deze wil ik je veel sterkte en beterschap wensen.
Groeten,
Karin