Woensdag hele dag op school en daarna opgetreden in Café Marleen met de dichtclub. Het lukte me nog net om een gedicht af te maken over het begraafplaatsje Oterdum.
Oterdum
De lijken liggen op Deltahoogte,
het achterland is weg.
De zee, zij heeft nooit pauze,
maar wij waren de golven voor.
Deze botten houden de dijk op orde
kraakbeen en knekelwering
De namen op de stenen zijn
bijna verdwenen in regen en zoutbeslag
die familie Toxopeus wist wat sterven was
Ze liggen daar maar in weer en wind,
missen de schaduw van de kerk,
als schapen in de zomer.
Pak het zand vast, dijklichamen
en houd de zondvloed tegen.
Alleen over de eerste strofe ben ik nog niet tevreden. Werk in uitvoering.
(in de uiteindelijke versie is het gedicht nogal veranderd, zie Sing Sing)
hij hem
Nu in de winkel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten