Gouden flits

Zaterdag naar Antwerpen gereisd voor de jurering van de Gouden Flits (beste gedicht van jongeren en kinderen uit Nederland en Vlaanderen). Normaal werd de vergadering altijd in Utrecht gehouden, maar voor de verandering had men besloten om maar eens in Antwerpen te gaan vergaderen (dat was wel eens aardig voor de Vlaamse juryleden).
Vanaf Groningen is Antwerpen een lange reis. 's Morgens om kwart over zeven vertrokken in een stampvolle trein: de vorige dag was er gestaakt dus er waren nogal wat mensen die weg wilden en bovendien heeft de NS een actie waardoor je tegen gereduceerd tarief eersteklas kunt reizen. Van rustig een boekje lezen was dus geen sprake, van doortukken evenmin.
In Zwolle overstap in de trein naar Roosendaal (die werkelijk overal stopt, je hebt het idee dat je dagen onderweg bent). Jan Boland, Gouden Flits-voorzitter zat al in de trein. Die was nog vroeger uit Haren vertrokken. De trein werd met elk station drukker en drukker en het gereduceerde tarief keutelde maar door over allerlei totaal oninteressante onderwerpen (in Zutphen kun je goed fietsen, de route langs de IJssel is werkelijk prachtig, veel mensen gaan naar de kaasmarkt in Alkmaar maar weten niet dat Alkmaar zelf ook mooi is etc.).
Kwart over twaalf eindelijk aangekomen in Antwerpen. Medejurylid Daniël Dee nergens gezien. Heb Jan een beetje overgehaald om het hele eind naar de vergaderruimte te lopen. Ik schatte het op een half uur a drie kwartier: het bleek een dik uur te zijn. De zon stond al hoog.
Het eerste stuk was prachtig, omdat Antwerpen prachtig is. Daarna doken we de voetgangerstunnel in. Medejurylid Jan Smeekens kwam ons achterop met zijn fiets op de mooie houten roltrap.



Na de tunnel kwamen we in een soort Oostblokgebied en moesten we nog een kwartier lopen in de hitte.
Over het juryberaad onder leiding van Jos van Hest kan ik uiteraard niets zeggen. Daniël bleek al binnen te zitten. Hij had een trein eerder genomen, via Rotterdam, en had verder alleen de metro gezien en een stuk Oostblok.
Om zes uur kondigde Jan aan dat hij weer weg ging. Omdat het juryberaad nog niet helemaal af was, besloot ik wat later te vertrekken. Nu toch maar samen met Daniël in de metro. Snel naar de trein van tien over half zeven, waar we Jan weer tegenkwamen. We boemelden langs prachtige plaatsjes als Antwerpen-luchtbal en Kijkuit tot de trein tot stilstand kwam in Essen.
In Essen is niets te doen, zeker niet als je meer dan een half uur moet wachten op een trein, die bij hoge uitzondering zou stoppen te Essen om ons, gestrande reizigers, op te pikken. Ons wel afgevraagd wat Bob den Uyl hier voor mooi verhaal over zou hebben geschreven.


In Roosendaal sloeg de twijfel bij Jan toe. Moest hij overstappen om die vreselijke boemel terug te nemen om precies op tijd aan te komen voor de stoptrein uit Zwolle naar Groningen of moest hij met ons mee via Rotterdam. Opeens liep hij naar de overkant van het station om te informeren bij de andere trein. Zijn biertje achterlatend. Hij was de deur nog niet uit of onze trein vertrok, dus nu moest hij wel helemaal alleen terugboemelen. Biertje voor Dee. Wij zaten lekker comfortabel in de eersteklas. In Rotterdam eruit om wat eten en drinken in te slaan (het liep tegen negenen) om er dan achter te komen dat de trein naar Utrecht-Groningen niet reed, dus snel naar naar andere trein, richting Schiphol, hup naar binnen, deuren toe, zweet op de kop. In Schiphol weer overstappen in een wederom stampvolle trein naar Amersfoort. In Amersfoort overstappen in een wederom stampvolle trein naar Zwolle (intussen erachter proberen te komen hoeveel roodharige dichters wij kenden in Nederland. Geen!)
In Zwolle stapte Jan Boland weer bij ons in de trein! Daarna doezelend naar de Martinitorenstad, waar we om 1 uur binnenliepen.

Tijd om een reisbeurs aan te vragen bij het Fonds.