Met Generation X werd de Canadese schrijver Douglas Coupland wereldberoemd. Het gaf een portret van een verloren generatie: zonder doelen, zonder idealen, alleen maar op zoek naar seks en drugs. Het was ook een komisch boek door de terzijdes in de kantlijn, waarin tekeningen stonden en korte woordverklaringen van moderne begrippen.
In Jpod lijkt Coupland, na enkele minder geslaagde romans, weer aan te sluiten bij zijn debuut. Ethan Jarlewski ontwerpt met vijf anderen een game. De vier mannen en twee vrouwen, absolute whizzkids, kennen hun eigen kantoorhumor.
Iemand deelt bijvoorbeeld alle priemgetallen uit tussen de 10.000 en de 100.000 waarbij één getal geen priemgetal is. Waarop 21 pagina's vol priemgetallen volgen. Of iemand geeft de eerste honderdduizend cijfers van pi met één fout cijfer ertussen, waarna 24 bladzijden lang cijfers komen, direct gevolgd door 24 bladzijden met 58.894 getallen waarin een 0 is vervangen door een hoofdletter O.
Jpod bestaat voor bijna een zesde deel uit getallen. Dat schiet wel op, tenzij je natuurlijk zelf ook het antwoord probeert te vinden. En dan hebben we het nog niet eens over de vele pagina's waar kreten staan, willekeurige letters, dollartekens, drieletterwoorden, Chinese tekens of statements als 'God is een configuratie- backupprogramma'. Of moderne tegelwijsheden als: 'Je uniek voelen is niet hetzelfde als uniek zijn.'
Het verhaal tussen al die terzijdes is ronduit grotesk te noemen. Dat de gamemakers door hun meerderen steeds tot wijzigingen in hun game gedwongen worden en besluiten een uiterst bloederige variant te maken met Ronald MacDonald in de hoofdrol is nog tot daaraantoe, maar ook de familie van Ethan is uiterst bizar getekend. Zijn moeder heeft een illegale wietplantage in haar huis en deinst er niet voor terug iemand te vermoorden, zijn vader is een mislukte acteur die probeert een rolletje in een film te krijgen als sprekende figurant en zijn broer zit in de louche huizenhandel. En ze hebben allemaal te maken met een Chinese maffiabaas die rijk wordt met het smokkelen van mensen.
Deze ingrediënten tezamen leveren een bizar boek op, dat volkomen ongeschikt is voor mensen die een realistisch beeld van de werkelijkheid voorgeschoteld willen krijgen of zich willen verliezen in het karakter van de hoofdpersoon. Wie die eisen niet stelt aan literatuur en de taal van een computernerd begrijpt, vermaakt zich prima. Dat is tegelijk het nadeel van deze roman: meer dan amusement is het niet.
COEN PEPPELENBOS
DOUGLAS COUPLAND: Jpod. Vertaald door Dennis Keesmaat en Nan Lenders. Anthos, Amsterdam, 458 blz. €22,95.
Eerder verschenen in de Leeuwarder Courant, 03 november 2006
Geen opmerkingen:
Een reactie posten