lichen mooie schelpen
met alle kleuren
ik voel het koude water
van de zee
lichen mooie schelpen
met alle kleuren
Anne Jasmijn Peppelenbos, 7 jaar ©
hij hem
Nu in de winkel
dinsdag 31 juli 2007
Nog een dichtende Peppelenbos
op het strand
lichen mooie schelpen
met alle kleuren
ik voel het koude water
van de zee
lichen mooie schelpen
met alle kleuren
Anne Jasmijn Peppelenbos, 7 jaar ©
lichen mooie schelpen
met alle kleuren
ik voel het koude water
van de zee
lichen mooie schelpen
met alle kleuren
Anne Jasmijn Peppelenbos, 7 jaar ©
A B C D (3)
Bobby is een echte vechtkat. Vanochtend kwam hij met bloed aan de neus thuis. Als je de tekening van zijn vacht bekijkt, dan is dat ook niet zo gek, want ik zie duidelijk:
A een gillend geraamte
B een Friese dichter
C een geeuwende pandabeer
D ........
maandag 30 juli 2007
Zomerlezen
Zomerlezen
Lees je in de zomer anders dan in de winter? De CPNB vindt blijkbaar van wel, want die is voor de tweede keer een campagne begonnen om het lezen in de zomer te bevorderen. Vorige zomer werden vijf bekende Nederlandse vrouwen (Isa Hoes , Neelie Kroes, ‘Tante Es’/Jörgen Raymannn, Simone Kleinsma en Samira Abbos ((die zie ik wel vaker op tv, maar waar is ze in godsnaam bekend van?)) met een boek naar keuze geportretteerd, deze zomer is het de beurt aan 'vijf helden van het witte doek': Jeroen Krabbé, Carel Struyken, Mimoun Oaissa, Michiel Huisman en Roeland Fernhout.
De NS sponsort de boel. De acteurs doen allemaal belangeloos mee. Het lezen wordt aangemoedigd en toch moet ik heel erg mijn best doen om niet al te ironisch uit de hoek te komen. Zou er echt iemand zijn die na het zien van de poster met Simone Kleinsma lezend in een bootje naar de winkel zijn gehold om een boek te kopen. Kleinsma leest niet eens: ze houdt De jongen in de gestreepte pyjama vast terwijl ze uitkijkt over het water. Bij Neelie Kroes zien we niet eens wat ze leest. Dit jaar zien Roeland Fernhout Tirza lezen en Carel Struyken leest het boek van Charles Groenhuijsen. So what? Vertel me waarom je die boeken goed vindt. Leg me, al is het kort, uit waarom ik dat boek moet lezen. Maar nee: een boek voor je neus doen en net doen of je er in leest is blijkbaar genoeg.
´De campagne is geïnspireerd op de succesvolle Amerikaanse campagne Get Caught Reading, waarbij bekende Amerikanen, van hiphop-ster tot First Lady, lezend worden geportretteerd,´ zegt het persbericht van de CPNB. Ook daar maar even naartoe gesurft. Maar ook bij de celebrity´s die je daar ziet, ben je af en toe bevangen door lichte gêne. Batman die Batman leest. Gloria Estefan die Cervantes vasthoudt op zo´n manier dat je ziet dat ze nog nooit een boek heeft vastgehouden en al blij is dat ze voor de foto het boek rechtop kon houden. Hoe is gemeten dat deze campagne succesvol is? En hoe gaat men dat bij de Nederlandse campagne vaststellen?
Het is allemaal zo goed bedoeld. Het is allemaal erg goed bedoeld. En je wordt er zo treurig van.
Eerder gepubliceerd op Literair Nederland, 30 juli 2007
A B C D (2)
Kun je eten in een biechtstoel? Jazeker! In restaurant De Biechtstoel. Zie hier een kijkje in het interieur. Zou je in deze ambiance graag eten?
Ik vind het interieur:
A Ontzettend vroom
B Ontzettend blasfemisch
C Ontzettende kitsch
D .........
(Klik op de foto voor een vergroting)
Ik vind het interieur:
A Ontzettend vroom
B Ontzettend blasfemisch
C Ontzettende kitsch
D .........
(Klik op de foto voor een vergroting)
Recensie LC: Edward St Aubyn - Moedermelk
De teloorgang van een familie
Van je familie moet je het niet hebben. Patrick Melrose logeert met zijn gezin elk jaar op het Franse landgoed van zijn moeder. Met lede ogen moet hij toezien dat niet hij de toekomstige erfgenaam wordt, maar de sjamanistische charlatan Seamus die zijn moeder ertoe brengt bijna al haar bezittingen af te staan aan een schimmige stichting. En dat is nog maar een ding waar Patrick het moeilijk mee krijgt.
De hoofdpersoon Patrick Melrose is een bekende uit eerder werk van de Brit Edward St Aubyn, maar deze roman kan los gelezen de trilogie Wat heet hoop.
In Moedermelk wordt het gezin Melrose vier jaar lang gevolgd, van 2000 tot 2003. Alleen de vakantiemaand augustus wordt beschreven en St Aubyn vertelt elk hoofdstuk vanuit een verschillend perspectief. Het jonge zoontje Robert voelt precies aan welke spanningen er heersen in het gezin en waarom zijn vader een steeds grotere hekel krijgt aan zijn oma. Maar Patrick, blijkt uit een volgend hoofdstuk, voert gewoon de wil van zijn moeder uit en zorgt voor een testament dat zijn eigen ondergang bezegelt en de goeroe Seamus het recht over het huis geeft. Daarnaast begint hij een buitenechtelijke affaire. Het komt Mary, zijn vrouw, wel goed uit. Ze heeft genoeg aan het opvoeden van de kinderen. De seksuele kant van het huwelijksleven mag een ander wel verzorgen.
En zo zie je een langzame ineenstorting van het familieleven van Patrick Melrose. In het laatste vakantiejaar gaan ze naar Amerika, maar de nieuwe wereld en de bewoners vallen bijzonder tegen. Zelfs de bomvolle pizza’s onderstrepen hun verlies. ‘Dik als een luier, zonder dat er rekening was gehouden met het feit dat negentig procent van de ingrediënten was geschrapt.’
Soms is de taal van St Aubyn, of van de vertaler, erg lelijk en gezwollen. ‘Hij had met Julia gevreeën in een beschouwende waas waaraan zijn impulsiviteit noch zijn gretigheid een einde wist te maken.’ Of, op dezelfde bladzijde: ‘Je te voelen als een varken in een trog van onbetamelijke emoties bleek niet te kunnen tippen aan de spontane tijdloosheid van onwillekeurige herinneringen en associatieve gedachten.’ Wat, wat, wat? Gelukkig zijn die zinnen niet representatief voor de hele roman. Vooral in de vileine dialogen met Seamus leeft het boek op. De teloorgang van een familie is zo goed beschreven dat het terecht een Booker Prize-nominatie ontving.
COEN PEPPELENBOS
EDWARD ST AUBYN: Moedermelk. Vertaald door Nicolette Hoekmeijer. Meulenhoff, Amsterdam, 254 blz. €18,90.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 27 juli 2007
Van je familie moet je het niet hebben. Patrick Melrose logeert met zijn gezin elk jaar op het Franse landgoed van zijn moeder. Met lede ogen moet hij toezien dat niet hij de toekomstige erfgenaam wordt, maar de sjamanistische charlatan Seamus die zijn moeder ertoe brengt bijna al haar bezittingen af te staan aan een schimmige stichting. En dat is nog maar een ding waar Patrick het moeilijk mee krijgt.
De hoofdpersoon Patrick Melrose is een bekende uit eerder werk van de Brit Edward St Aubyn, maar deze roman kan los gelezen de trilogie Wat heet hoop.
In Moedermelk wordt het gezin Melrose vier jaar lang gevolgd, van 2000 tot 2003. Alleen de vakantiemaand augustus wordt beschreven en St Aubyn vertelt elk hoofdstuk vanuit een verschillend perspectief. Het jonge zoontje Robert voelt precies aan welke spanningen er heersen in het gezin en waarom zijn vader een steeds grotere hekel krijgt aan zijn oma. Maar Patrick, blijkt uit een volgend hoofdstuk, voert gewoon de wil van zijn moeder uit en zorgt voor een testament dat zijn eigen ondergang bezegelt en de goeroe Seamus het recht over het huis geeft. Daarnaast begint hij een buitenechtelijke affaire. Het komt Mary, zijn vrouw, wel goed uit. Ze heeft genoeg aan het opvoeden van de kinderen. De seksuele kant van het huwelijksleven mag een ander wel verzorgen.
En zo zie je een langzame ineenstorting van het familieleven van Patrick Melrose. In het laatste vakantiejaar gaan ze naar Amerika, maar de nieuwe wereld en de bewoners vallen bijzonder tegen. Zelfs de bomvolle pizza’s onderstrepen hun verlies. ‘Dik als een luier, zonder dat er rekening was gehouden met het feit dat negentig procent van de ingrediënten was geschrapt.’
Soms is de taal van St Aubyn, of van de vertaler, erg lelijk en gezwollen. ‘Hij had met Julia gevreeën in een beschouwende waas waaraan zijn impulsiviteit noch zijn gretigheid een einde wist te maken.’ Of, op dezelfde bladzijde: ‘Je te voelen als een varken in een trog van onbetamelijke emoties bleek niet te kunnen tippen aan de spontane tijdloosheid van onwillekeurige herinneringen en associatieve gedachten.’ Wat, wat, wat? Gelukkig zijn die zinnen niet representatief voor de hele roman. Vooral in de vileine dialogen met Seamus leeft het boek op. De teloorgang van een familie is zo goed beschreven dat het terecht een Booker Prize-nominatie ontving.
COEN PEPPELENBOS
EDWARD ST AUBYN: Moedermelk. Vertaald door Nicolette Hoekmeijer. Meulenhoff, Amsterdam, 254 blz. €18,90.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 27 juli 2007
zondag 29 juli 2007
A B C D (1)
Op de terugweg van Dichters in de Prinsentuin kwam ik langs een antiquariaat dat ik niet kende. De eigenaar had een A4-tje op zijn deur hangen. Wat zegt de tekst over de eigenaar?
A De eigenaar is een snob
B De eigenaar wil niets verkopen
C De eigenaar wil geen Tokkies in de zaak
D ...........
(Klik op de foto voor een vergroting)
A De eigenaar is een snob
B De eigenaar wil niets verkopen
C De eigenaar wil geen Tokkies in de zaak
D ...........
(Klik op de foto voor een vergroting)
zaterdag 28 juli 2007
Zelfpromotie
1 Kreeg van Jerry Vinke ook een paar van zijn foto's die ik mocht gebruiken. Een actiefoto op het theeveld en een portret in de loofgangen.
© Jerry Vinke
© Jerry Vinke
2 Dinsdag kom ik in De Avonden van de VPRO.
3 Een video van Dichters in the dark, gemaakt door Ariën Siertsema op de Dagblad van het Noorden-site.
© Jerry Vinke
© Jerry Vinke2 Dinsdag kom ik in De Avonden van de VPRO.
3 Een video van Dichters in the dark, gemaakt door Ariën Siertsema op de Dagblad van het Noorden-site.
vrijdag 27 juli 2007
Dichters in de Prinsentuin 8: Meer foto´s
En weer bleef het droog. Al regent het overal: Dichters in de Prinsentuin is al tien jaar droog. Meer foto´s van dag twee: Tsead Bruinja, oprichter van het festival treedt al tien jaar op, K. Michel, Driek van Wissen, de loofgangen.
Roos Custers organisator van dit festival, Arjen Nolles is nog vermoeid van de nachtwandeling, Michel Dijkstra met zijn ontdekker Kees ´t Hart, Max Lerou.
Fieke Gosselaar, Jurre van den Berg, Arjen Duinker
Jerry Vinke, van het skaterfilmpje was er ook en heeft ook foto´s gemaakt. Ik een paar van hem.
Roos Custers organisator van dit festival, Arjen Nolles is nog vermoeid van de nachtwandeling, Michel Dijkstra met zijn ontdekker Kees ´t Hart, Max Lerou.
Fieke Gosselaar, Jurre van den Berg, Arjen Duinker
Jerry Vinke, van het skaterfilmpje was er ook en heeft ook foto´s gemaakt. Ik een paar van hem.
De wording van een gedicht 4
Buiten ligt de aarde aan scherven
een zandbak vol verleden
tijd. Er is geen gisteren
geen nieuw testament.
Binnen mopt een morsige zuster
ziektekiemen over het zeil.
Intussen bakent zuster Eisses
een gebied af op mijn lijf
sluiten de gordijnen de zaal
buiten lig ik naakt te kijk
voor 2600 jaar beschaving
niemand merkt me op
behalve zuster Eisses.
Hier waren we. Kreeg van mijn broer een nieuwe versie van mijn gedicht toegestuurd die ik niet zal gebruiken, maar er stonden wel woorden in waar ik aan bleef hangen: graafmachines en afzetlint. Hoorde gisteren van P. dat zuster Eisses moest blijven en op mijn weblog bij Trouw schreef 'Majannefiled' dat ze een hekel had aan het woord zuster. Maar helaas, zuster blijft; verpleegkundige klinkt te steriel. Ze gaf me wel een goede suggestie om de moppende zuster te onderscheiden van de 'goede' zuster met het woord 'zaalhulp'.
Zelf heb ik zitten nadenken over de afkortingen a.c. en b.c. (after Christ en before Christ), die in de kankerwereld ook gebruikt worden (las ik ergens, maar waar?) voor after cancer en before cancer. Aangezien bijna niemand dat weet (op de lezers van dit log na dan) zou de verwijzing wel heel erg subtiel zijn. Toch wil ik het er ergens in hebben. Misschien een hele feitelijke titel?
Bij herlezing wat er staat vind ik de herhaling van 'zuster Eisses' niet mooi. Het woordje 'Er' in regel 3 ook niet. 'Vervangen door 'Daar'? En er moet nog een einde aan.
2600 b.c.
Buiten ligt de aarde aan scherven
een zandbak vol verleden
tijd: graafmachines en afzetlint.
Daar is geen gisteren
geen nieuw testament.
Binnen mopt een morsige zaalhulp
ziektekiemen over het zeil.
Intussen bakent zuster Eisses
een gebied af op mijn lijf
sluiten gordijnen de zaal
buiten voor 2600 jaar beschaving
lig ik naakt te kijk alleen
zij merkt mij op.
Wat gerommeld in de laatste regels: korter en beter. Door de volgorde te veranderen krijg ik een mooi enjambement bij alleen. Moet oppassen dat het niet te mooiig wordt. Ik wil er nog graag iets platvloers in naast de morsige zaalhulp. Ik wil iets wat het gedicht onderuithaalt. Zoiets als 'de symboliek ligt op de loer' of 'pas op voor symboliek' of 'het barst hier weer van symboliek'. Dat laatste bevalt me (vooral dankzij de scherven in de eerste regel). Moet 'Daar' toch weer veranderen in 'Er'.
2600 b.c.
Buiten ligt de aarde aan scherven
een zandbak vol verleden
tijd: graafmachines en afzetlint.
Er is geen gisteren
geen nieuw testament.
Binnen mopt een morsige zaalhulp
ziektekiemen over het zeil.
Intussen bakent zuster Eisses
een gebied af op mijn lijf
sluiten gordijnen de zaal
buiten voor 2600 jaar beschaving
lig ik naakt te kijk alleen
zij merkt mij op.
Het barst weer van de symboliek.
Ze vinden wat ze zoeken
bestuderen het
dekken het toe.
Er is niets gebeurd.
Constaterend eind, opsommend, kalig. Weer een constructie met 'er'. Vraag me af of ik 'Er is geen gisteren / geen nieuw testament' niet moet schrappen.
2600 b.c.
Buiten ligt de aarde aan scherven
een zandbak vol verleden
tijd: graafmachines en afzetlint.
Binnen mopt een morsige zaalhulp
ziektekiemen over het zeil.
Intussen bakent zuster Eisses
een gebied af op mijn lijf
sluiten gordijnen de zaal
buiten voor 2600 jaar beschaving
lig ik naakt te kijk alleen
zij merkt mij op.
Het barst weer van de symboliek.
Ze vinden wat ze zoeken
bestuderen het
dekken het toe.
Er is niets gebeurd.
Beter. Dit moet het (voorlopig) maar zijn. Dit durf ik wel voor te lezen. Moet nog wel oefenen, want door het al die apokoinous en enjambementen is het makkelijk struikelen bij de voordracht. Is me al eens eerder overkomen.
(Tot slot een foto 'en face' van Bobby omdat de weeklezer en de heer S. van de plaatselijke bibliotheek dat graag wilden, zoniet eisten en ik geen zin heb om een nieuwe blog te maken)
een zandbak vol verleden
tijd. Er is geen gisteren
geen nieuw testament.
Binnen mopt een morsige zuster
ziektekiemen over het zeil.
Intussen bakent zuster Eisses
een gebied af op mijn lijf
sluiten de gordijnen de zaal
buiten lig ik naakt te kijk
voor 2600 jaar beschaving
niemand merkt me op
behalve zuster Eisses.
Hier waren we. Kreeg van mijn broer een nieuwe versie van mijn gedicht toegestuurd die ik niet zal gebruiken, maar er stonden wel woorden in waar ik aan bleef hangen: graafmachines en afzetlint. Hoorde gisteren van P. dat zuster Eisses moest blijven en op mijn weblog bij Trouw schreef 'Majannefiled' dat ze een hekel had aan het woord zuster. Maar helaas, zuster blijft; verpleegkundige klinkt te steriel. Ze gaf me wel een goede suggestie om de moppende zuster te onderscheiden van de 'goede' zuster met het woord 'zaalhulp'.
Zelf heb ik zitten nadenken over de afkortingen a.c. en b.c. (after Christ en before Christ), die in de kankerwereld ook gebruikt worden (las ik ergens, maar waar?) voor after cancer en before cancer. Aangezien bijna niemand dat weet (op de lezers van dit log na dan) zou de verwijzing wel heel erg subtiel zijn. Toch wil ik het er ergens in hebben. Misschien een hele feitelijke titel?
Bij herlezing wat er staat vind ik de herhaling van 'zuster Eisses' niet mooi. Het woordje 'Er' in regel 3 ook niet. 'Vervangen door 'Daar'? En er moet nog een einde aan.
2600 b.c.
Buiten ligt de aarde aan scherven
een zandbak vol verleden
tijd: graafmachines en afzetlint.
Daar is geen gisteren
geen nieuw testament.
Binnen mopt een morsige zaalhulp
ziektekiemen over het zeil.
Intussen bakent zuster Eisses
een gebied af op mijn lijf
sluiten gordijnen de zaal
buiten voor 2600 jaar beschaving
lig ik naakt te kijk alleen
zij merkt mij op.
Wat gerommeld in de laatste regels: korter en beter. Door de volgorde te veranderen krijg ik een mooi enjambement bij alleen. Moet oppassen dat het niet te mooiig wordt. Ik wil er nog graag iets platvloers in naast de morsige zaalhulp. Ik wil iets wat het gedicht onderuithaalt. Zoiets als 'de symboliek ligt op de loer' of 'pas op voor symboliek' of 'het barst hier weer van symboliek'. Dat laatste bevalt me (vooral dankzij de scherven in de eerste regel). Moet 'Daar' toch weer veranderen in 'Er'.
2600 b.c.
Buiten ligt de aarde aan scherven
een zandbak vol verleden
tijd: graafmachines en afzetlint.
Er is geen gisteren
geen nieuw testament.
Binnen mopt een morsige zaalhulp
ziektekiemen over het zeil.
Intussen bakent zuster Eisses
een gebied af op mijn lijf
sluiten gordijnen de zaal
buiten voor 2600 jaar beschaving
lig ik naakt te kijk alleen
zij merkt mij op.
Het barst weer van de symboliek.
Ze vinden wat ze zoeken
bestuderen het
dekken het toe.
Er is niets gebeurd.
Constaterend eind, opsommend, kalig. Weer een constructie met 'er'. Vraag me af of ik 'Er is geen gisteren / geen nieuw testament' niet moet schrappen.
2600 b.c.
Buiten ligt de aarde aan scherven
een zandbak vol verleden
tijd: graafmachines en afzetlint.
Binnen mopt een morsige zaalhulp
ziektekiemen over het zeil.
Intussen bakent zuster Eisses
een gebied af op mijn lijf
sluiten gordijnen de zaal
buiten voor 2600 jaar beschaving
lig ik naakt te kijk alleen
zij merkt mij op.
Het barst weer van de symboliek.
Ze vinden wat ze zoeken
bestuderen het
dekken het toe.
Er is niets gebeurd.
Beter. Dit moet het (voorlopig) maar zijn. Dit durf ik wel voor te lezen. Moet nog wel oefenen, want door het al die apokoinous en enjambementen is het makkelijk struikelen bij de voordracht. Is me al eens eerder overkomen.
(Tot slot een foto 'en face' van Bobby omdat de weeklezer en de heer S. van de plaatselijke bibliotheek dat graag wilden, zoniet eisten en ik geen zin heb om een nieuwe blog te maken)
Dichters in de Prinsentuin 7: Dichters in the dark
Vanmorgen stond ik op een toren, vanavond stond ik in een nogal miezerig straatje in het centrum van Groningen te wachten op drie groepen poëzieliefhebbers die in het donker wilden luisteren naar gedichten. Gelukkig was Doeke Sijens erbij om de tijd te doden tussen de groepen in en om enkele foto's te maken.
Eerst hadden we Rense Sinkgraven afgezet in een parkeergarage waar hij moest wachten op zijn groepen, daarna stond ik een dik uur in het Soephuisstraatje. Toevallig stonden we voor de oude personeelsingang van de oude bibliotheek aan de Vismarkt waar hij zijn imposante loopbaan in het bibliotheekwezen is begonnen.
Eerst hadden we Rense Sinkgraven afgezet in een parkeergarage waar hij moest wachten op zijn groepen, daarna stond ik een dik uur in het Soephuisstraatje. Toevallig stonden we voor de oude personeelsingang van de oude bibliotheek aan de Vismarkt waar hij zijn imposante loopbaan in het bibliotheekwezen is begonnen.
Dichters in de Prinsentuin 6: Foto's
Gelukkig hebben we de foto's nog: Thomas Blondeau, Steven Graauwmans, Edward van de Vendel
Chrétien Breukers, Miranda Mei, toevallige toeschouwers
Jane Leusink, papa Ohlsen, Robert Anker en Tomas Lieske, Tjitse Hofman
Hélène Gelèns, Passagekraam, toevallige toeschouwers
Toevallige toeschouwer (ik zal het nu maar verklappen: Rense Sinkgraven), Klaas Knillis Hofstra kreeg na tien jaar een nieuw T-shirt, Peter van Lier, Pim te Bokkel
Chrétien Breukers, Miranda Mei, toevallige toeschouwers
Jane Leusink, papa Ohlsen, Robert Anker en Tomas Lieske, Tjitse Hofman
Hélène Gelèns, Passagekraam, toevallige toeschouwers
Toevallige toeschouwer (ik zal het nu maar verklappen: Rense Sinkgraven), Klaas Knillis Hofstra kreeg na tien jaar een nieuw T-shirt, Peter van Lier, Pim te Bokkel
donderdag 26 juli 2007
Dichters in de Prinsentuin 3: Op de A-toren
Zet een aantal dichters op een toren en je hebt in ieder geval een aparte poëzie-ervaring. Ellen Deckwitz, Michel Dijkstra, Al Galidi, Jane Leusink en ondergetekende stonden vanmorgen op de toren van de A-kerk gedichten voor te lezen voor de mensen beneden aan de voet van de kerk.
Dichter Michel Dijkstra had hoogtevrees, bleek bovenop de toren. Hij dacht eerst nog lekker ver van de rand te kunnen spreken, maar toen bleek dat de microfoon het niet deed. Je moest enigszins over de balustrade hangen om beneden geoord te kunnen worden. Michel vertrok erg snel na zijn optreden.
(foto's verwijderd op verzoek van de auteur)
Jane Leusink en Ellen Deckwitz volbrachten hun voordracht zonder kleerscheuren, maar toen Al Galidi enigszins over de rand moest hangen, bekende ook deze sympathieke Belg dat hij een beetje last had van hoogtevrees.
Beneden hoorden we dat de gedichten af en toe 'wegvielen'. Al Galidi deed voor de fun Jezus na. We bevonden ons immers in een kerk.
Dichter Michel Dijkstra had hoogtevrees, bleek bovenop de toren. Hij dacht eerst nog lekker ver van de rand te kunnen spreken, maar toen bleek dat de microfoon het niet deed. Je moest enigszins over de balustrade hangen om beneden geoord te kunnen worden. Michel vertrok erg snel na zijn optreden.
(foto's verwijderd op verzoek van de auteur)
Jane Leusink en Ellen Deckwitz volbrachten hun voordracht zonder kleerscheuren, maar toen Al Galidi enigszins over de rand moest hangen, bekende ook deze sympathieke Belg dat hij een beetje last had van hoogtevrees.
Beneden hoorden we dat de gedichten af en toe 'wegvielen'. Al Galidi deed voor de fun Jezus na. We bevonden ons immers in een kerk.
Abonneren op:
Reacties (Atom)