Gastdichter was Emiel Matulewicz met iets teveel grappige gedichten. Een gedicht over een oma, dat serieuzer van toon was, was direct vele malen beter. Ga voor de moeilijke weg, Emiel.
Jan Glas was zoals altijd buitengewoon goed. Schrijft constant poëzie van hoge kwaliteit (en daar ben ik wel licht jaloers op).
Ik zat zoals gewoonlijk weer de hele dag van alles en niets te doen, zodat ik pas drie kwartier van tevoren mijn nieuwe gedicht af had.
Natuurlijk ook nog het dikste debuut gekocht dat ooit in de Nederlandse poëziegeschiedenis verscheen: Meisjespijn van Karel ten Haaf. Zijn boek is zo dik dat er zelfs een volledig gedicht op de rug gedrukt kon worden. Ben benieuwd naar zijn tweede bundel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten