Nico Dijkshoorn doet leuk

In Tzum nummer 5 uit 1999, wat waren we nog jong, stond een foto van een meneer met grijze krullenbol bij de kopieermachine. Onderschrift: 'Adriaan van Dis druk in de weer met volgende roman. Uitvoering van Derwent Christmas en redactielid Ifor Molenhuis was de Van Dis-lookalike nadat hij een spuitbus grijze verf door zijn haar had gespoten. Een nogal erg late reactie op de plagiaatrel rond Het beloofde land begin jaren negentig, waarbij ik overigens altijd in de goede trouw van Van Dis heb geloofd. Maar goed: je bent jong en je vindt dat een geweldig goede grap en we hebben er erg om moeten lachen, vooral toen bleek dat die grijze verf moeilijk uitwasbaar was.

Vandaag stuurde iemand me deze tekst toe:

Iets anders. Waarom moeten wij hier op school Frans leren spreken? Waar wordt dat dan nog gesproken? Nee, daar heb je wat aan, dat je ergens midden in Afrika in het Frans kunt zeggen dat je nogal last hebt van het op stookolie lopende aggregaat vlak achter je tent. Waarom zou je in godsnaam nog Frans leren?

Ja, misschien om Adriaan van Dis een keer helemaal verrot te kunnen schelden als je hem met zijn hondje tegenkomt in Parijs. Dat lijkt me wel mooi, als hij weer negers zit te observeren voor zijn nieuwe boek, De Neger In Mij. Naast hem gaan staan en hem in perfect Frans vertellen wat je van zijn bij elkaar gejatte prietpraat vindt.

2008 en men heeft het nog steeds over die affaire! Schrijver is Nico Dijkshoorn. Een columnist die je verwacht in het buurtkrantje van een achterstandswijk in Schiedam, zo'n type dat altijd in de mopperstand staat. Toch vinden bepaalde mensen dat die Nico Dijkshoorn kan schrijven en grappig is. Hij zat dit seizoen zelfs in de redactie van Dit was het nieuws, maar je komt hem vooral tegen in de Volkskrant waar hij een sportcolumn heeft en op de website nu.nl. De Volkskrant dat is die krant die vroeger nog wel eens een goede columnist in huis had. Nu hebben ze Martin Bril en Nico Dijkshoorn.
Tsja.
Enfin.
Wie de hele column leest, komt erachter dat Dijkshoorn het deze keer heeft over de Fransen, naar aanleiding van hun uitnodiging aan Hirschi Ali om Frans te worden. Wat doet een columnist dan: alle clichés over Fransen achter elkaar zetten. Het verontrustende vind ik dat dit soort humor tegenwoordig nog leuk gevonden wordt ook.
Wat ik vooral storend vind is de zin: 'Dat lijkt me wel mooi, als hij weer negers zit te observeren voor zijn nieuwe boek, De Neger In Mij.' Ik ga niet uitleggen waarom, want dan zit je al snel in de politiek correcte hoek, maar ik vind het een abjecte zin die alleen maar ontsproten kan zijn aan een abject brein.
Als er één schrijver is geweest die gereisd heeft en zich maatschappelijk betrokken toont door erover te schrijven (in romans als De wandelaar en zijn verzamelde journalistieke werk Leeftocht) dan is het Adriaan van Dis wel. Dat lijkt me een leven dat beter besteed is dan dat van een oude zeur die zijn columns vol ouwenelenproza aan de media slijt om de massa aan het lachen te krijgen.