Peter R. de Vries: 'Ik word gelummeld.'

Sinds vandaag kennen we een nieuwe betekenis van het woord 'lummelen'. In de nasleep van De wereld draait door-affaire van maandag dook het woord opeens op. Maandag zat Peter R. de Vries bij het populaire Vara-programma. Maar liefst twintig minuten lang werd hij geïnterviewd door Matthijs van Nieuwkerk. Uitzonderlijk lang. Zelfs Wouter Bos vandaag of premier Balkenende in het verleden kreeg niet zoveel zendtijd. Het traditionele gesprekje links van de tafel was geschrapt. Meestal zit daar een uitvinder, een knutselaar of een verzamelaar (standaardvraag van Matthijs: 'Wat Mist U Nou Nog In Uw Verzameling?'), maar die was deze keer opgeofferd voor de grote crime-fighter.
Peter R. de Vries bleek aan het einde van de uitzending niet tevreden. De aftiteling rolde al over het scherm en toen hield Van Nieuwkerk pas het boekje omhoog dat een medewerker van De Vries had geschreven. De Vries pissig, want er waren 'keiharde afspraken' over gemaakt dat er maar liefst vier minuten over dat boekje gesproken zou worden. Van Nieuwkerk probeert nog de vermoorde onschuld te spelen en geeft een seconde reclametijd aan De Vries, die dan, terecht, zegt: 'Zo gaan we dat niet doen.'

Boeiende tv, maar gisteren is de strijd blijkbaar doorgegaan en hebben kranten om nader commentaar gevraagd. In de Volkskrant zegt De Vries: 'Ik werd gewoon gelummeld.' In het Dagblad van het Noorden zegt hij: 'Ik word gelummeld, dacht ik.'

En dat is interessant, want ik ken het werkwoord lummelen alleen in de betekenis van 'doelloos rondhangen'. Even mijn oude Van Dale erbij gepakt.

lum'melen (lummelde, heeft gelummeld), I (onoverg.) 1. zijn tijd verdoen (als een lummel), lanterfanten: hij heeft de ganse dag maar wat lopen lummelen; -2 (kaartsp.) tijdelijk niet meespelen; -3 (balsp.) spel van drie (of meer) spelers waarvan er een (de lummel) de bal moet zien te pakken te krijgen die de anderen naar elkaar toegooien; -II (overg.) (volkst.) drinken (vgl. lummel 7.); die gast drinkt geen druppel drank, die doet niks als koppies koffie lummelen (Jan Mens).

Schieten we daar wat mee op? Het woord dat Peter R. de Vries in het hedendaags had moeten gebruiken was 'piepelen'. Ik word gepiepeld. Hij piepelde mij. Maar dan is de vraag hoe hij van 'piepel' naar 'lummel' is gekomen. Iets freudiaans wellicht?