Bloomsday in Groningen (2)

Bloomsday in de Ierse pub O'Ceallaigh, verzamelplaats van toet Joyceminnend Groningen. Sterk aanwezige gast was Henk Scholte, de enige man in Groningen die de vogels uit de lucht kan zingen. En ook een van de weinigen in het café die lange tijd in Ierland heeft doorgebracht. Negen maanden verbleef hij er en toen hij terugkwam had hij een baard. Zijn kennis van de gezellige meezingers is onge-evenaard.

Het bracht Erik Harteveld, die ook wel een potje kan zingen, tot de verzuchting: 'Met die man wil ik niet samen op de foto.'

Hetgeen geschiedde. Stadsdichter Rense Sinkgraven presenteerde vervolgens een keur aan Groninger dichters: Ellen Deckwitz, Karel ten Haaf, Kasper Peters, Sieger MG, Erik Harteveld, mijzelve (niet op foto) André Degen, Emiel Matulewicz en Jan Glas.








Tussendoor vertelde Henk Scholte nog een uitgebreid. Zijn geheime plan is om elk jaar vijf minuten te vertellen van een voorbije Bloomsdaydag in de hoop 183 jaar oud te worden voordat het verhaal af is. Aan het eind zong Scholte een liedje waarmee hij bewees dat hij ook zacht en gevoelig kan zingen.


Behalve veel gratis drank was er voor de dichters ook veel gratis eten in het bovenzaaltje waar allerlei Bloomsdayhapjes stonden te wachten, waaronder oesters die in menig dichtersstrotje verdwenen.



In het bovenzaaltje zaten af en toe ook heel ondichterlijke mannen, zoals deze Fin. En het was weer aan het speuwerk van de onvermoeibare Henk Scholte te danken dat we erachter kwamen dat Finnen net als Groningers 'moi' zeggen hetgeen leidde tot algehele verbroedering van alle volken.