Een beetje treurig gezicht: de boomlange en stomdronken dichter Henry Hes die door drie agenten tegen het gras wordt gewerkt en vervolgens in de boeien geslagen werd en in een politiewagen afgevoerd. Zo'n practical joke had zelfs A. Marja niet kunnen verzinnen.

(Karel ten Haaf, foto Giny Backers)
De avond was al even turbulent begonnen toen de dichter
Henry Hes de Berenkuil probeerde binnen te komen een half uur voor aanvang. Toen hij Bram van de organisatie ontwaarde, werd hij om onbegrijpelijke redenen witheet, begon hij woest met zijn armen te zwaaien en gaf hij Bram een trap. Karel ten Haaf die zou optreden bij de A. Marja-revue greep stevig in en zette Hes buiten de deur, waar hij nog wat bleef zeuren en dralen en opnieuw kwaad werd toen hij opeens zag dat ik binnen de tent was: 'Daar heb je die flikker ook weer. Jullie hebben mij besodemieterd.' Ben maar weer naar binnen gegaan en zag even later dat Hes door twee agenten van het festivalterrein werd begeleid om niet lang daarna gewoon weer terug te komen en op honderd meter van de Berenkuil enorm te gaan staren naar ons. Vlak voor het begin van de voorstelling kwam hij weer dichterbij waarna drie politiemannen hem in toom probeerden te houden terwijl onze voorstelling een kwartier te laat begon.
Want, oh ja, we zouden een leuke avond hebben met de opvoering van het toneelstuk
Kiespijn, Kabel en Critiek van A. Marja. Stadshistoricus Beno Hofman, stadsdichter Rense Sinkgraven, provinciedichter Jan Glas, landdichter Karel ten Haaf, Nick ter Wal en ik-zelf lazen gedichten voor. Kunstenaar Dolf Verlinden, Sjoerd Jeroen Moenander, Ellen Deckwitz, Maarten Praamstra, Karel, Nick en ik deden mee met de voorlezing van het toch enigszins gedateerde toneelstuk. Het verliep allemaal wonderbaarlijk goed. Zie de foto's hieronder. (De eerste foto's zijn weer van Giny Backers, de laatste vijf van Jan Glas).








En toen kwamen we tevreden de Berenkuil uit en daar stond Henry Hes alweer, nu met vier agenten om hem heen. Weer moeilijk doen en een hoop gesodemieter, tot het zelfs de politiemannen te gortig werd en de aan lager wal geraakte dichter in het gras moest bijten. Waarna er slechts een iemand voor hem opkwam en dat was dezelfde Karel ten Haaf, die weer boos werd vanwege het hardhandige politieoptreden. Hij was de enige die zich met dat tafereel bemoeide en ervoor pleitte dat Hes weer vrij zou komen. Tevergeefs. En met de treurige aftocht van Hes eindigde de grote A. Marja-revue.