Eten in Gent (en Groningen)

Doorgaans eten Corrie en ik heel smerig op de eerste avond in een nieuwe stad. Ook nu zaten we in de Meersenierstraat na een hevige regenbui opeens in een klein restaurantje op de tocht, naast een reïncarnatie van Sinterklaas die een tweede leven als zwerver begonnen was. Wegwezen, dachten we. We sloegen de hoek om en kwamen in restaurant Cassis op de Vrijdagmarkt. Lekker eten, dat blijkt wel uit het feit dat ik het voorgerecht wel op de foto had gezet, maar het hoofdgerecht pas toen het al verdwenen was.


De bediening was heel correct. Zo kreeg ik van de mannelijke ober meteen een nieuw glad witte wijn toen bleek dat ik opeens een zurig bocht gekregen had in plaats van Chardonnay. Voor een nagerecht waren we niet meer te porren omdat het eeuwen duurde voordat de bediening in de gaten kreeg dat we klaar waren met eten. Een erg jong meisje dat zich voortduren in de spiegel bekeek, presteerde het zelfs om nadat ik mijn hand opgestoken had, terug te zwaaien. De meisjes waren allemaal erg geïnteresseerd in de mannelijke ober. Smachtende blikken, voortdurend tegen elkaar aanlopen, expres minder hard gaan lopen als de mooie ober achter je liep etc. etc. Maar goed: als je eten krijgt, dan is het goed.
De tweede avond hebben we maar aan het meisje van de receptie gevraagd waar zij zou eten als ze goed wilde eten en zij beval Aba-Jour aan het Oudburg aan. Een restaurant met een onooglijke ingang en alle toeristen liepen er in draf langs. Ten onrechte, want je kunt er heerlijk eten. De bediening is er top, het eten is heerlijk, de sfeer is ongedwongen en een beetje studentikoos. En godzijdank geen toeristen met kinderen binnen. Wel mensen uit de buurt die hun kat meenemen als ze uit eten gaan. Het beviel ons zo goed dat we twee avonden achter elkaar gingen. Als ik in Gent zou wonen, zou ik er elke week gaan eten. (En voor de rokers: hier mag je nog binnen roken.)


In plaats van een derde keer naar Aba-Jour te gaan besloten we op de laatste avond in Gent maar wat te dwalen en uiteindelijk dwaal je dan zo lang dat je het eerste het beste restaurant naar binnen gaat: een Mexicaan een paar deuren verder dan ons favoriete restaurant. En helemaal leeg! We kwamen er om half acht en zowel binnen als op de overdekte binnenplaats zat niemand. Normale mensen maken dan rechtsomkeer, maar wij vinden dat dan zielig voor het meisje dat verheugd opkeek bij onze binnenkomst. Omdat het binnen een enorme takkenherrie was, gingen we buiten zitten. Het meisje had dan ook wat te doen. Het soort meisje dat het buskruit niet uitgevonden had en op mijn vraag of de huiswijn droog was of zoet antwoordde dat ze het niet wist, maar dat het waarschijnlijk iets daar tussenin was omdat het de huiswijn was. Het eten was, ondanks onze bange vermoedens wel goed. Toen wij aan de koffie zaten, kwam een tweede toeristenpaar met een te groot hart binnen. Die hebben we verder maar alleen gelaten.

Op vrijdag waren we op tijd terug in Groningen om nog uit eten te gaan. Gelukkig vonden we in het favoriete restaurant van Doeke en mij nog een plek op het verwarmde balkon met uitzicht op de Grote Markt met kermis en daar hebben we het echt het lekkerst gegeten deze week (tip: Las Vegas-burger).


En gisteren moest ik weer mijn eigen pot koken. Ook hier een tip: doe nooit een plastic vergiet in een hete, lege pan, waaronder je het vuur laat branden terwijl jij in de voorkamer je maaltijd nuttigt.