Mevrouw Schuur-Kaspers woont in Bourtange, een klein dorpje in Oost-Groningen tegen de Duitse grens aan. Het dorpje is vooral bekend geworden vanwege de vesting (er worden ook nog jaarlijks historische gevechten uitgevoerd. Alhoewel het zo op het oog niet ver van de stad Groningen afligt is het een enorme tocht om er te komen. Allereerst ga je met de trein. Hieronder zie je Nick lezen in een oud exemplaar van Kentering (dat zie je ook niet veel jongemannnen van onder de dertig doen)(ook weinig mannen van boven de dertig trouwens). Maar met de bestudering van het Marjamateriaal hielden we gauw op toen we zagen hoe de machinist de trein bestuurde (de foto is dus niet genomen op een station, maar al rijdende).
In Winschoten (waar we nog een keer zullen terugkeren, omdat dit het dorp was waar Marja zijn jeugd doorbracht) bekeken we de lokale horeca. Vooral Snackbar Menno, met z'n lekkere kippen. Daarna in een grote streekbus waarin we lange tijd de enige twee reizigers waren (kijkend naar de tractoren voor ons) om vervolgens over te stappen in een kleiner busje waarin we ook de enige twee passagiers waren. Uiteindelijk kom je dan wel aan in Bourtange. In het informatiecentrum viel ons oog meteen op de typisch Groningse manier van schrijven in het gastboek (klik op de foto voor een vergroting).
Omdat we vroeg vertrokken waren, konden we heel Bourtange bezichtigen. Een unieke plaats met unieke foto-momenten (en veel horizonvervuiling door de windmolens in Duitsland). Hier zien we Nick in een antiek kanon en Nick op weg naar het secreet.
En voor alle literaire nieuwtjes moet iedereen toch wachten op die Tzum-special over A. Marja.
7 opmerkingen:
Die treinbestuurder, hoe zou je zijn gedrag willen omschrijven? Ik bedoel: was hij aan het tai-tsjiën of speurde hij naar ongerechtigheden tussen de rails?
Meer uitrusten.
De reis naar Bourtange klinkt bijna als een survivaltocht.
Winschoten het dorp waar Marja zijn jeugd doorbracht? Volgens mij is Winschoten (Sodom), op papier althans, geen dorp maar een stad.
Ik geef toe, vroeger bij aardrijkskunde leerde ik ook braaf alle topografische rijtjes waarop o.a. het Winschoterdiep, Oude- en Nieuwe Pekela voorkwamen. Al die namen had ik me toen ook groter voorgesteld :-)
Het secreet heb ik overigens alleen van een afstandje bekeken. Geenszins gebruikt.
Nou ja, bekeken? Beroken!
Hoi Coen en Nick,
Leuk hè, die treintjes van Arriva met zicht op de baan, langs de machinist.
Tilly en ik zijn vorige zomer met zo'n trein naar Delfzijl geweest.
Het was een onthaastende ervaring, met een hele vriendelijke machinist.
Treinenfreak als ik ben: Materieel 1937 en 1940 van de N.S. had die uitzichtmogelijkheid ook. Is later dicht getimmerd.
Op weg naar Duitsland ben ik vaak langs Winschoten, de geboorteplaats van m'n pa, gereden.
Afmeren is er in 57 jaar nog niet van gekomen.
Groet,
Dolf Mooij
Het ligt in de bedoeling dat Nick en ik binnenkort wel een keertje gaan afmeren in Winschoten. En ja, onthaastend is het.
Een reactie posten