Ab Gietelink van theater Nomade kwam ons van tevoren nog waarschuwen: ze speelden het stuk Gijsbrecht van Aemstel in het zeventiende-eeuwse Nederlands van Vondel. Geen moderne vertaling. En toch was de voorstelling experimenteel, volgens hem, omdat de setting niet Amsterdam was, maar Uruzgan en de hoofdrolspelers in Afghaanse kledij rondliepen.
We zaten in het koor van de Martinikerk en we hoorden dus af en toe Arabische muziek en het 'Allah Akbar' galmen tegen de gewelven. Voor een stuk dat speelt in het begin van de veertiende eeuw, geschreven in de zeventiende eeuw en daar eigenlijk ook al een commentaar op is, lijkt de moderne setting wat al te meerlagig, maar je ging wonderwel mee in deze uitvoering. Wel had je af en toe last van een verschuivende loyaliteiten. Het leger dat Amsterdam binnentrekt werd nu gespeeld door het Nederlandse leger (dat Uruzgan) bezet en je eerste reactie is dan ook: pak die Gijsbrecht!
Door projectie van film en video op de decorstukken en soms op de spelers werden prachtige lichteffecten gesorteerd. Belichting achter het koor zorgde zelfs voor nog meer effect.
En hoe vreemd is het om de hele Rey van Klaerissen dat begint met:
O Kerstnacht, schooner dan de daegen,
Hoe kan Herodes ’t licht verdraegen,
Dat in uw duisternisse blinckt,
En wort geviert en aengebeden?
te horen uitspreken op de melodie van een islamitisch gebed.
Een bijzondere ervaring. De Gijsbrecht is nog twee keer in Groningen te zien en reist dan verder naar Hoorn, Vlissingen, Breda, Gorinchem, Assen en Amsterdam. Kijk op de website voor de precieze data en tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten