In het gesprek met Japin bewees Dolman dat Japin heel erg op zijn achterflapfoto leek.
Daarna ging het gesprek heel erg over de mate van openheid van Japin in zijn Privé Domein-deel Zoals dat gaat met wonderen. Ik vond de kritiek in de kranten ook wat merkwaardig: sinds wanneer moeten dagboeken niet openhartig zijn? Dolman en daarna dominee Gremdaat namen het op voor Arthur Japin.
Opmerkelijk was de lichte aanval van Margreet Dolman op Ronald Giphart. Die had vorige week in een column geschreven over een uitzending waarin hij zat als jonge schrijver, een dag na de Bijlmerramp. Volgens Giphart probeerde Paul Haenen tevergeefs gesprekken met mensen in de zaal te voeren over de ramp en daarna op een gezochte manier een verband te leggen tussen de ramp en het debuut van Ronald Giphart.
Paul Haenen schreef een ingezonden brief naar de Volkskrant waarin hij de column weerlegde. In de uitzending liet hij zien hoe het gesprek werkelijk verliep en inderdaad: het was precies andersom. Juist Giphart legde een verband tussen zijn boek en de ramp en juist Paul Haenen maakte daar een grappige opmerking over in 1992.
Wat mij opvalt is dat Haenen uitgaat van een soort vooropgezet plan van Giphart om hem zwart te maken, terwijl het heel goed kan zijn dat Giphart deze avond verkeerd in zijn geheugen heeft geprent. Giphart kennende is hij geen auteur die overloopt van rancune, laat staan dat hij iemand te kakken wil zetten na 16 jaar. Volgens mij wordt het tijd voor een goed gesprek tussen Margreet Dolman en Ronald Giphart. Het liefst op Cultura.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten