Natuurlijk is er alle reden om de laatste blog in ambtenarentaal van onze bestuurder te bespreken of de zoveelste rare beslissing ironisch tegen het licht te houden, maar deze week sla ik de NHL even over.
Maandagochtend las ik in de krant dat er een communicatiestudent bij een ongeluk in Zuid-Afrika, waar hij stage liep, om het leven is gekomen. Niels Kolkman heette hij en hij kwam oorspronkelijk uit Raalte. De naam van mijn geboortedorp was mij opgevallen. Toen ik een paar uur later op school kwam zag ik de vlag halfstok hangen en ik besefte toen pas dat het een van 'onze' studenten was. Ik kende hem niet, maar dat hij in jouw gebouw heeft rondgelopen, nog niet zo lang geleden, dat jouw collega's van Communicatie hem les hebben gegeven en dat er allerlei medestudenten zijn die zo'n groot verdriet voor hun kiezen krijgen, maakt een school anders.
Het went nooit als een jong iemand plotseling overlijdt. Je denkt weer terug aan de (ex-)studente van vorig jaar, een studente van Frans heel lang geleden en nog een studente van Communicatie, toen de opleiding nog Voorlichting en Communicatie heette. En ook nu lees je weer de goedbedoelde maar o zo ontoereikende woorden van vrienden op de Hyves-pagina van Niels, het verslag Klaas Jan Huizing van de herdenkingsbijeenkomst bij Communicatie, je ziet een YouTube-filmpje waarin hij merkwaardig levend is en je bekijkt nog eens een prachtige foto van die student en je bemerkt het onvermogen om te beschrijven wat je ziet.
Dus nu maar even niet over de NHL.
Volgende week zullen we weer klagen over trivialiteiten: over de koffie, over de rare beslissingen, over de akelige taal etc. etc. etc. in de wetenschap dat klagen daarover nogal luxe is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten