Ben Moser promoveert op biografie over Clarice Lispector

Jaloersmakend (benijdenswaardig moet je zeggen, zei Frank Rigter) was het gemak waarmee Ben Moser zijn proefschrift over het leven en werk van Clarice Lispector verdedigde. Als Amerikaan had hij natuurlijk weinig moeite met het Engels, maar ook zijn Portugees leek mij vloeiend, net als zijn Nederlands. En als je achteloos in een bijzin kunt zeggen dat de joodse mystiek behoorlijk afwijkt van de christelijke, dan zal de inhoudelijke kant van zijn werk ook wel deugen.
Toet Utrecht (Ingmar Heytze) en literair Nederland (Peter Nijssen, Elik Lettinga, Onno Blom) was aanwezig om de verdediging bij te wonen van het proefschrift over Lispector, een schrijfster van wie ik nog nooit gehoord had (dat krijg je als je bijna alleen Nederlandse literatuur leest). Arthur Japin en Lex Jansen waren zijn paranimfen.
Omdat ik de enige in de zaal was met een fototoestel werd ik door de pedel naar voren gestuurd om foto's te maken. Ze keek bijna boos toen ik terugliep nadat ik een paar foto's had gemaakt. Maar het is wel ongemakkelijk als je je op krakende schoenen tussen de professoren nestelt met je kleine cameraatje.
Binnenkort verschijnt een publiekseditie van van het werk van Ben Moser bij de Oxford University Press.