Martin Ros: de hoogtepunten van 16 mei

Vuijsje schreef een verwerpelijk maar sterk boek en nog wat andere hoogtepunten op radio Selexyz.

Dimitri Verhulst - Godverdomse dagen op een godverdomse bol

- Het wordt niet verkocht in Putten hoor. Selexyzpresentator: Nee, dat denk ik niet. Het is toch, wie geeft dat boek nou zo'n titel? En dat boek: het gaat zogenaamd over de geschiedenis van de hele wereld, hè? Die man is een een een Belgisch warhoofd, gewoon. Echt waar. En waarom krijgt die die prijs?

Thomas Bernhard - Mijn prijzen

- Het is een buitengewoon ongemanierde man.
- Selexyzpresentator: Maar hij is geboren in Nederland, las ik. Jajaah. Selexyzpresentator: In Heerlen. Bij een ongelukje, die vrouw heeft een man over d'r heen gehad, maar die kent die man nauwelijks. Het was al een ongeluk, zijn geboorte was al een ongeluk, in 1931. Een ramp, zat ie in Heerlen, een van de vreselijkste steden van Zuid-Limburg, dat weet je. Daar kun je in de rij gaan staan voor de hoeren. Daar kun je voor twee kwartjes op. Ja, het is verschrikkelijk, de dingen zijn soms errug!
- Oostenrijk is nu, moet ik maar eens zeggen, dat woord mag wel eens genoemd worden, een kutlandje. Een kutlandje!

Robert Vuijsje - Alleen maar nette mensen

- Woont daar in Oud-Zuid. Die deftige buurt waar allemaal mensen wonen, alleen maar nette mensen. Geen allochtonen, geen eheh Roemenen of wie zijn het ook alweer? Eh, die mensen uit eh die veel in Amsterdam, ach dat weet je toch. Selexyzpresentator: Marokkanen bedoelt u. Marokkanen!
- Selexyzpresentator: Het heeft heel wat stof doen opwaaien. Ik heb gisteravond weer die discussie gezien bij dik en dun, hoe heten ze ook alweer? Selexyzpresentator: Woensdagavond was dat, bij Pauw en Witteman. Ja, die trouwens vier ton per jaar verdienen. Zo'n baantje wil ik ook wel krijgen, hoor, in plaats van boeken bespreken. Het is alleen maar geld verdienen daar. Ja, vierhonderdduizend gulden krijgt daar die Michiel van Gestel of hoe heet die kerel? Da's een schreeuwlelijk, die zit te schreeuwen voor die telefoon [?, Ros bedoelt waarschijnlijk Matthijs van Nieuwkerk], de hele avond. Krijgt ie vierhonderdduizend gulden voor.
- [Nadat hij hardlachend een aantal zinnen vol stereotypen uit het begin van het boek heeft voorgelezen:] Als jij al deze dingen die ik nu oplees, vanavond thuis [navertel], dan wordt de politie gebeld en word je opgepakt als een racist. Ja, sorry dat kan toch niet. Wil je dat aan die meisjes laten lezen in de Bijlmer? Die nooit een goede Hollander tegenkomen, want die Hollanders komen lekker neuken. Lekker neuken. Bijna voor niks. Je mag alles bij ze.
- Het is de wereld van de allochtonen, bezocht door een niet-allochtoon, die jood is en lijkt op een, hoe heet dat? Selexyzpresentator: Een Marokkaan. Marokkaan!
- Hij zit er zelf bij, achterop de in die uitzending op de televisie zat zijn vrouw, een van de mooiste negerinnen, ik gebruik toon het ook maar, al ben ik strafbaar, dat mag je niet zeggen. Het zijn zwarte vrouwen. Maar het zijn gewoon negerinnen. Sorry. En dat geeft ook hun een karakter.
[Stilte]
Selexyzpresentator: Ja, nou: het benoemen van verschillen is niet per definitie slecht. Toch. Maar goed je kan er heel veel over zeggen nog, maar laten we naar het volgende boek gaan. Nou, je kan er veel over zeggen, maar in de huidige poging om een multicultureel klimaat te scheppen. Tenslotte is die man vermoord, op straat of ben je 't vergeten. Die kerel zit nog in de gevangenis. Op straat is ie vermoord, of weet je 't al niet meer? Selexyzpresentator: Theo van Gogh bedoelt u? Ja, die is toch op straat vermoord of niet soms? [heel boos] Selexyzpresentator: Ja. Door een allochtoon of niet soms? Selexyzpresentator: Ja. Het is toch gebeurd! Moet je dat goed praten? Selexyzpresentator: Nee. En ook door wat ie schreef en wat ie zei. Hij zei keihard hoe die mensen zich gedroegen. Moet die dan zeggen: het zijn zulke, het zijn... Dat kan toch niet. Die zei, hij zei de waarheid. En in dit boek zeg ik dus met al mijn vrijheid en mijn genot om het te lezen is dit een, zit het gevaar van racisme in voor mensen die nergens van weten. Die lezen dit boek na tien bladzijden en zeggen: het is een racist. Zo zijn we niet!
- Een verwerpelijk, maar sterk boek.

Robert Anker - Fortuyn en liefde

- Hij heeft dus, ik zeg het hier ronduit, hij is gewoon in de grabbelton gedoken. Die heeft hij thuis staan, een grabbelton met allerlei verhalen die niks werden. Heel kort, soms zijn ze maar één bladzijde, staan in dit boek. Opgehoopt.