Mijn eerste vriendje woonde in een woongroep. Dat leek me vooral heel lastig: de hele dag sociaal zijn. In het weekend was het huis, een voormalig schoolgebouw (of kerk) aan de Cortinghlaan, leeg en verlaten. Dan draaide mijn vriendje keihard een cassette van La Pat. Enorme camp, Duitsche liederen en Franse chansons met een vette knipoog, die voor mij sinds die tijd horen bij dat vriendje, een prachtige nazomer en heel veel dat aan het ontluiken was.
Vandaag zag ik dat La Pat, of Patty Trossèl, ook een eigen videokanaal had op YouTube.
De CD 'Eine Frau für die Liebe' kocht ik natuurlijk ook. De relatie ging na een paar weken uit. Vlak daarna ontmoette ik mijn grote liefde en die hield het tweeëneenhalf jaar met mij uit. De muziek ging niet mee. La Pat hoort bij die eerste.
Weer een paar jaar later werd er ingebroken in mijn huis. Geld weg en cd's. Alles tot en met de P. De CD van La Pat helaas ook.
Dat eerste vriendje bleef ik nog wel zien. Zo'n twee jaar geleden kreeg hij (hij was zijn bandje van La Pat ook kwijtgeraakt) een LP van La Pat in handen. Daar kreeg ik weer een illegale kopie van op weg naar een akelige afspraak in het ziekenhuis. Hij zette de muziek aan, maar dat was te heftig. Teveel herinneringen voor zo'n rit.
De eerste vriend wil al een half jaar geen contact meer. Dat gebeurt soms en je weet dat zo'n periode ook weer eindig is. In de tussentijd is er altijd La Pat.
hij hem
Nu in de winkel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten