NHL: Afscheid Raymond Fabriek

Vandaag nam Raymond Fabriek, collega van Frans, afscheid van de NHL na 33 jaar trouwe dienst. Dat betekende nog één keer een lange toespraak van Raymond en nog een stuk of zes toespraken van anderen met muzikale intermezzo's (tussen de toespraken door, niet tijdens de toespraken), waarna nog een afscheidslied werd gezongen. Dat werd natuurlijk 'Ne me quitte pas' in het Frans, Nederlands en Fries. En toen werd het tijd voor een goed glas wijn.




Hieronder mijn tekst voor zijn 'afscheidboek'.

Adieu

Er zijn docenten die al ontheemd zijn op het moment dat ze nog niet vertrokken zijn. Ze lopen nog wel rond op school, maar de woorden die ze tegenwoordig moeten uitspreken (‘beginnerscompetentie’, ‘driehonderdzestig graden feedback’, ‘elektronische leeromgeving’) lijken totaal niet op de woorden die ze ooit in hun idealistische hoofden hadden toen ze begonnen. Toen ze dachten dat men geïnteresseerd was in Camus, Céline, Corneille of Montaigne, Molière, Modiano.

Het is enigszins wrang dat Raymond Fabriek afscheid neemt op het moment dat de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden Hogeschool (vroeger Noordelijke Hogeschool Leeuwarden) de boeken met bakken vol de mediatheek (vroeger bibliotheek) uitdondert. Cultuur tegen afbraakprijzen. Met elk boek verdwijnt er een deel van de geschiedenis. Met mensen is dat net zo.

Raymond haalt de nieuwbouw niet. Op een ‘smart board’ hoeft hij niet te leren schrijven. Hij hoeft niet met zijn ‘flight case’ naar een ‘break out room’. Hij heeft het net op tijd gered: de gelukkige passagier die de afvaart van de Titanic heeft gemist.

Ik heb nooit begrepen hoe Raymond zijn optimisme behield, zachtaardig bleef. Naar collega’s en zeker naar studenten. Dat moet iets Frans zijn. Leraren Frans zijn altijd de tralalalaleraren. Ze weten dat ze beter zijn dan wie dan ook op hun vakgebied. Ja, die collega’s brabbelen nog wel wat Duits en Engels, maar het campingfrans dat ze beheersen, maakt ze per definitie inferieur. Zoiets moet bij Raymond ook aanwezig zijn, een gevoel van superioriteit. Hij zal het niet laten blijken. Zo is hij niet.

Volgend jaar ontbreekt hij dus bij de jaaropening. We weten niet of we dat jammer moeten vinden of dat we heel blij moeten zijn voor hem.

Coen Peppelenbos, studieloopbaanbegeleider (vroeger docent)

Ne me quitte pas from Coen Peppelenbos on Vimeo.