Derde clinic Pieterpotten

Terwijl de Pieterpotten steeds beter op elkaar ingespeeld raken, begint er bij sommige kassameisjes een lichte irritatie te ontstaan. Gisteren werden we ook nog bedolven onder nageslacht van uit allerlei hoeken wat het verkopen niet vergemakkelijkte. Op een gegeven ogenblik dacht ik zelfs: ik ga even een pijp roken.

Wat het er ook niet makkelijker op maakt, is dat we een systeem hebben bedacht. Pas als een voorstelling is begonnen, beginnen we met de verkoop van de volgende voorstelling. Het systeem is vrij simpel, maar ook vrij uniek op Noorderzon waar mensen lopen die al weken geleden in de rij hebben gestaan voor kaartjes voor allerlei voorstellingen. We hebben ons systeem ook niet aangeplakt. We vertellen dus elke keer hoe het zit en elke keer komt dan iemand met de oplossing: dat wij met gemak kaartjes voor de hele avond kunnen verkopen als we de tijd er maar op zetten. Dat klopt, maar zo doen wij het niet, zeggen we dan. En dat vinden hunnie dan weer dom en wij niet etc. etc. etc.
Het leuke van een containeract en ons systeem is dat je op de avond zelf nog geluk kunt hebben met het kopen van een kaartje. In tegenstelling tot andere voorstellingen die al tijden uitverkocht zijn. Je komt voorbij de container en hop je koopt een kaartje. Dat is leuk. Soms moet je in de rij wachten en een deel van de avond moet je op de bankjes wachten voordat je in de rij kunt wachten op kaartjes. Er kunnen 28 mensen per voorstelling in. Met anorexia 29.
Als je dat allemaal keer op keer vertelt dan krijg je de toon van de vermoeide leraar die op zijn zesenvijftigste opnieuw moet uitleggen hoe de staartdeling werkt. Dat is zo'n fase waar je doorheen moet. Vanavond is mijn laatste keer, morgen kan ik er helaas niet bij zijn en ik weet nu al dat ik toch een lichte heimwee krijg.

Tot slot een tip van Martha:
'Altijd sokken dragen die boven de schoenrand uitkomen. Tegen het schuren. En als je met blote kuiten loopt: altijd de tekentang mee.'