Martin Ros: de hoogtepunten van 8 augustus

Geen oorlog, geen racistische uitspraken noch seksistische opmerkingen. Ook Ros doet het rustig aan in de vakantie. radio Selexyz.

Ahmed Rashid - De dreiging van chaos

- Die islamitische republieken, daar kun je geen staat op maken, die worden geregeerd door dictatoren die vooral hun eigen portemonnee verzorgen.
- Misschien kan ik een stuk met je meegaan. Jij neigt weer zoals zo vaak in de zachtere sector. Hè, 't zal wel duren. Nee, het zal niet duren. Selexyzpresentator: Nou, ik vind... Dit kan duren, nee, je vergist je. Selexyzpresentator: Veel dingen zijn relatief natuurlijk. Nu Amerika, nu Amerika niet echt voet aan de grond krijgt in Afghanistan... Ach! Maar wat wil... Selexyzpresentator: zegt men, oh de wereldorde kantelt, terwijl Rusland heeft daar natuurlijk heel... Rus, Rusland en China zijn... Selexyzpresentator: heeft daar jarenlang geen voet aan de grond gekregen. veel verwanter, zijn veel verwanter, China zeker, aan die Aziatische volken.

Kees Fens - Het volmaakte kleine stukje

- De fietsers in Amsterdam, als je d'r woont weet je hoe romantisch dat is, tussen al die verschrikkelijke auto's en dat puin aan verkeer dat daar rondjakkert. Ook met veel slechte mensen.

Paul Léautaud - Brieven aan mijn moeder

- En zo kwam ik op het idee, ook alles wat er gebeurde in Amsterdam, toen '64, '65, die ommekeer van Amsterdam, je weet het nog, de papavergeneratie, kwam ik op het idee, je moet een reeks maken. Een reeks van autobiografieën. Van wat mensen zelf beleefd hebben. Zet die nou op. Dat is Privé-Domein geworden. En ik kwam zelfs op de titel, Privé-Domein, van Léautaud, want Léautaud heeft zijn eigen Journal Particulier, bijzonder dagboek, gepubliceerd bij de uitgeverij Domain Privé. Dus ik zat er vlakbij.
- Ik ben met hem [Mels de Jong, cp] trouwens in Parijs geweest en heb toen met grote ontroering in mijn rug in de stoel gezeten waar Léautaud altijd op zat.
- Dat is een herinnering aan die moeder in haar diepste vrouwelijkheid naast Léautaud in bed. 't Is niet, ja je denkt natuurlijk meteen aan Freud en al die smeerlappen meer, kan mij dat schelen. Daar denk ik nou niet aan. Het was gewoon het heerlijkste wat je als kind kon beleven. Bij moeder in bed en haar borsten voelen, enzovoort. Dat is toch zo. Selexyzpresentator: Maar hij was geen kind meer toen. Nee, hij was. Selexyzpresentator: Dus dat is toch wel een beetje raar. De herinnering drong dwars door hem heen.
- In dat huis waar die woonde naaide die wel, maar dat deed ie met oudere vrouwen. Die kwamen z'n bed verschonen, die zetten er een bak spinazie neer en dan gingen ze weg en dan hadden ze een vluggertje, ging ie ook te bed met ze. Hè? Want hij wist er alles van af.
- 't Is schitterend geschreven. Dit is uniek dat dit boek nu, ook bij de feesetlijkheden van Arbeiderspers die 70 jaar bestaat en waarvan de directeur toch Privé-Domein nog een beetje hoog houdt - helaas wordt mijn naam niet genoemd, maar goed, ik heb toch die twaalf delen van Léautaud heb ik uitgegeven in die reeks.
- [Daarna breekt het Roshalfuurtje wat vreemd af (Ros in tranen?) na de zin:] En de moeder is het enige waar je in de grond van je hart altijd altijd, ook als ze gestorven is, naar terug verlangt.