Ze leren het nooit bij de NS, terwijl ze toch wel enige ervaring hebben met tegenspoed. Gisteren vertrok ik om een uur of acht uit Ede voor een treinreis naar Groningen. Via Utrecht, want de route via Deventer kende vertragingen en vervoer met bussen. Ruim van tevoren aangekondigd en dus was alles daar goed geregeld.
De treinen 's ochtends van Groningen naar Rotterdam en Den Haag waren ook allemaal iets langer, zodat extra reizigers die in Zwolle zouden instappen ruim konden zitten. Goed geregeld.
Maar dan moet er niet iets extra's misgaan. Tussen Amersfoort en Zwolle zegt de conductrice dat er iets is gebeurd bij Meppel. Dat kon ze zien op haar computertje. Ze wilde het mij ook laten zien, maar dat mislukte. Toen deed het computertje het opeens niet. Ze wist ook niet wat er was. 'Het kan ook aan het jaargetijde liggen, dat de blaadjes weer van de bomen vallen,' zei ze. Ik dacht over die vertragingen dankzij de blaadjes op het spoor, maar zei vervolgde: 'dan worden de mensen depressief.'
In Zwolle stroomt de extra lange trein leeg. Iedereen staat op het perron. De omroeper meldt dat de treinen niet naar Meppel rijden 'op last van de politie'. Verder niets. Niet of er maatregelen genomen worden, bussen ingezet gaan worden, etc etc.
Ik loop naar het perron waar normaal de treinen naar Groningen vertrekken. Aan de overzijde staat een volle trein klaar. Iemand van de NS die er staat, zegt van niets te weten en zegt dat ik maar in de trein moet gaan zitten. 'Daar is het tenminste warm' Als ik helemaal naar het voorste voertuig loop zie ik zowaar nog een eerste klas coupé die vrijwel helemaal leeg is.
We wachten een uurtje. Er wordt niets omgeroepen, geen conducteur komt langs.
We zien aan de op de gebruikelijke plek een trein naar Groningen binnenkomen die werkelijk bestormd wordt. Mensen hangen gevaarlijk tegen de deuren aan. De trein vertrekt: dat is bemoeigend, maar niet leuk voor ons omdat wij nog langer wachtten. Een paar oudere mensen, twee met stok, zijn op het perron achtergeblven en komen er na vijf minuten achter dat onze trein ook op het punt van vertrekken staat. In onze coupé is er nog plek zat.
Eindelijk vertrekken wij ook met een aantal echte Groningse wijven die heel hard en met heel veel herhaling hun misnoegen laten blijken en daarna een lange impressie geven van eerder opgedaan malheur.
De volle trein voor ons heeft op de overvolle stations voor ons waarschijnlijk steeds alle mensen opgenomen, want in onze trein stapt verder niemand. Iedereen kan zitten blijven.
Je denkt: iemand zal toch wel doorgeven wat de oorzaak is van de vertraging. Zo denkt de NS nog steeds niet. Als ik om twaalf voor twaalf uitstap in Groningen is er helemaal niets gezegd over de vertraging.
Las zojuist pas de oorzaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten