Kandinsky en Der Blaue Reiter in het Haags Gemeentemuseum

Het Haags Gemeentemuseum, net verbouwd, is niet echt berekend op een succesvolle tentoonstelling. Je wacht (20 minuten) in de rij voor de twee kassa's, dan wacht je in de rij voor de jassen, dan heb je geluk dat er nog een locker over is voor je tas en dan wacht je nog meer dan tien minuten in de restauratie omdat je wel dorst hebt gekregen van al dat wachten.




Het loont wel de moeite, want het Haags Gemeentemuseum is een van de mooist musea van het land, dankzij al die rare zaaltjes en gangetjes. De tentoonstelling over Kandinsky en Der Blaue Reiter is klein. De mooiste Kandinsky's op de tentoonstelling komen uit de collectie van het museum zelf. Mijn zus Annet vond vooral de schilderijen van August Macke erg mooi. Toevallig trof ik op de tentoonstelling ook Jan Borkent aan van de eerstegraadsopleidingen.
Je mocht fotograferen, zonder flits, maar dat heb ik op de tentoonstelling niet gedaan. Daarom maar twee Peppelenbosportretten voor Soll LeWitt.


Na de Kandinskytentoonstelling zijn we nog door het hele gebouw gelopen. De modeafdeling is nu veel beter neergezet en zelfs voor een C&A-fan als ik nog interessant. Ook de glasafdeling was mooi en grappig tentoongesteld (wij moesten in ieder geval heel hard lachen). En beneden is een avontuurlijke rondreis door de collectie opgezet door allerlei kamers waar je aan dingen mag zitten, muziek mag maken en je eigen kledinglijn ontwerpen. Heel aardig voor kinderen van 8 tot 80, alhoewel er ook een opa en oma zaten die hun kleinzoon niet meer mee konden tronen.

Toen wij het gebouw uitgingen, kwam ik de tweede bekende tegen in het gebouw: Jacques Sicking, mijn docent moderne letterkunde aan de universiteit, een man die op een onnadrukkelijke manier en met veel vakkennis kon vertellen over boeken. Ben vergeten hem te vertellen dat ik nu in de eerstegraad het boek Literatuur van de moderne tijd gebruik, dat gebaseerd is op zijn collegedictaat.