NHL: bordschrift

Bij ons op de Pabo had je vroeger een lokaal vol borden. Daar kregen de Pabo-studenten eens in de zoveel tijd een cursus bordschrijven en bordtekenen. Mijn zus heeft vroeger nog haar slaapkamerdeur met bordverf besmeurd zodat je daar ook op kon schrijven. Ze is nu de beste bordschrijfster van Den Haag.

Op de lerarenopleiding vinden we een cursus bordschrijven niet nodig. Ik ben nooit zo'n liefhebber geweest van het krijtje en het ouderwetse schoolbord. Een echte vooruitgang was (weg stof, weg stug krijt) het whiteboard, waarop je met whiteboardmarkers kon schrijven. Makkelijk en licht en kleurrijk. Helaas had je altijd (altijd altijd altijd) collgea's die met de verkeerde stiften op die borden gingen schrijven zodat er na verloop van tijd overal onuitwisbare woorden en zinnen te vinden waren waar je omheen moest schrijven.

Sinds de komst van het digiboard is het weer lastiger geworden. Je moet weer helemaal opnieuw leren schrijven. De punt van digipen tegen het digiding douwen en dan niet loslaten. Gisteren heb ik het weer eens geprobeerd op het digiboard van de universiteit. Dat viel nog niet mee (zie hieronder). In Leeuwarden hebben we iets andere borden die, als ze het doen, makkelijker te hanteren zijn. Maar zowel in Groningen als in Leeuwarden heb helaas je mensen (altijd altijd altijd) die met hun whiteboardmarkers op een digiboard gaan schrijven.

Ik ga eens kijken of de Pabo nog een cursus in de aanbieding heeft.