1940, Sinterklaas heette nog Sint Nicolaas, en je zou denken dat de mensen wel iets anders aan hun hoofd hadden dan de viering van pakjesavond. In de
Leeuwarder Courant van 3 december 1940 wordt ingegaan op de mogelijke bezwaren.
Een anonymus wuift in het artikel 'Natuurlijk, juist nu! Waarom wij ook dit jaar Sint Nicolaas vieren' de bezwaren weg.
Ook elders in de krant wordt ingegaan op het bijzondere karakter van het Sint-Nicolaasfeest in het eerste oorlogsjaar. Een zekere P. stelt in het artikel 'Als de winter voor de deur staat' het fijne huiselijke Sinterklaasgevoel tegenover die akelige feesten vol 'Jazz en veel eten'.
In het Rotterdamsch Nieuwsblad van 5 december 1940 een kleine reportage over de Vrouwelijke Vrijwillige Hulp die de tijdelijke bewoners van noodtehuizen verrasten met een bezoek van de Goedheiligman.
De foto's bij het verhaal laten wel een drukte van belang zien. Of de kinderen zo blij waren met de boeken die ze kregen is niet echt af te zien van de hangende hoofdjes.
Op 6 december opnieuw aandacht voor Sint Nicolaas in dezelfde krant. Vol lof wordt gesproken over de Sinterklaasviering die rijkscommissaris Seyss-Inquart persoonlijk had georganiseerd voor een glasfabriek in Leerdam. In ronkende bewoordingen wordt het bezoek gememoreerd. 'Kindervriend' Seyss-Inquart' lijkt wel belangrijker te zijn dan Sinterklaas.
En zo wordt ook Sint Nicolaas onderdeel van een propagandamachine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten