Er waren twee sprekers. Rosa Timmer maakte zich er met een jantje-van-leiden van af. Ze verklaarde eerst niets met het genre thriller te hebben en las daarna haar column voor, die deze ochtend in de krant stond, waar ook een stugge Groninger in voorkomt. Bill Mensema had er veel meer werk van gemaakt. Hij had een kort komisch verhaal geschreven waarin de boeken van Lupko Ellen een belangrijke plaats kregen, ja zelfs een levensreddende rol speelden.
Daarna gaf de trotse uitgever Anton Scheepstra van Passage twee eerste exemplaren aan Lupko Ellen. Het eerste eerste exemplaar gaf Ellen door aan redacteur Roos Custers die met liefde op de voorgrond trad. Het tweede eerste exemplaar ging naar zijn vrouw die daarna een oergeestige speech hield over de schrijver Lupko Ellen thuis (met dichte ogen op de bank: 'Ik werk!').
Lupko Ellen verdween vervolgens achter de signeertafel en kwam daar het eerste uur niet meer achter vandaan. Ik vermoed dat Herenboer al hard op weg is naar een tweede druk.
3 opmerkingen:
Tjonge jonge, ga eens wat vroeger op bed jij. Chagrijn.
Even schoolmeesteren, Rosa: het is naar bed; 'op bed' is een frisisme. En tsja, het is altijd vervelend kritiek te krijgen. Het is de kunst daar goed op te reageren...
Beste Coen,
Een mooi en genuanceerd verslag van een gedenkwaardige presentatie. Je hebt trouwens nog een glas rode wijn van me te goed.....Nu de Vallende Mannen nog! Helaas kan ik daar niet bij zijn, want dan ben ik in zuidelijker sferen. Veel succes!
Een reactie posten