Als je een lokale held bent, dan moet je af en toe ergens opdraven waar je normaal nooit komt. In 1994 was Fritz Korbach trainer van SC Cambuur en hij werd als lokale celebrity gevraagd om mee te doen bij de lokale aflevering van het Nationale Dictee. De Noordelijke Hogeschool Leeuwarden had bedacht dat het wel leuk was als we een zaaltje vol lokale helden zouden laten zweten op hetzelfde moment dat in Den Haag Philip Freriks (toen nog alleen) het dictee voordroeg.
Het werkte. Een zaaltje vol plaatselijke beroemdheden zat klaar om te kijken naar de tv-beelden en we werden ook nog genoemd door Freriks, hetgeen gejuich in de zaal opleverde. Ik zat gelukkig in de jury zodat mijn onkunde gemaskeerd bleef. Halverwege de uitzending zouden we een fax krijgen met de goede wijze van spellen.
Het was een mooie avond. Een van mijn studenten won en Fritz Korbach verloor met overmacht. Het was in één oogopslag duidelijk dat spelling geen onderdeel uitmaakte voor het diploma als trainer: het complete dictee van Korbach was met rode strepen overdekt. Ik geloof dat we nog vrij coulant waren, maar Korbach had meer dan 60 fouten. Het maakte de trainer van Cambuur niet veel uit, die tevreden aan zijn sigaar trok, dat mocht toen nog in een schoolgebouw. Trots liet hij aan iedereen zien hoeveel punten hij had gehaald.
3 opmerkingen:
En hij kocht mijn integrale stapel (7 meen ik) Wondere Wereld (mijn tweede bundel in eigen beheer) na mijn gastoptreden met de woorden: Daar heb ik respect voor, ik geef ze wel als cadeautje weg.
Dat heeft hem altijd voor me ingenomen.
Klopt.
Sympathiek van Der Fritz, Ruben! Ik zou zoiets ook onthouden. Hij was in elk geval éérlijk....
Een reactie posten