De grootste schrik kreeg Roos Custers die door Rascha Peper even terzijde genomen werd. Van de schrijfster hoorde ze dat zij model had gestaan voor het vrouwelijke hoofdpersonage in de roman Vossenblond. Roos wist niet helemaal of ze zich gevleid moest voelen of niet, want het is een escortmeisje, weliswaar een intelligent escortmeisje, maar toch.
Roos kreeg het enigszins warm toen Peper op het podium ook nog de scène voorlas waarin het meisje voor het eerst beschreven werd. Niet omdat ze zich niet herkende, maar omdat ze bang was dat Annette Timmer opeens de aandacht op haar zou vestigen.
Als tegenprestatie liet Roos in de pauze haar halsketting van mensenbot aan de schrijfster zien. Een sieraad dat precies bij de morbide belangstelling paste van de hoofdpersonen in de roman.
Robbert Welagen was de openbaring van de avond. Al vier romans heeft hij op zijn naam (ik had net de laatste gelezen: Porta Romana), maar echt tot het grote publiek doorgebroken is hij nog niet en dat bleek ook wel uit zijn bedeesde maar innemende optreden: nog nadenkend over een antwoord, niet in standaardverhalen verglijdend.
Voor en na de pauze was er een ellenlange muzikale act (zes nummers in totaal), gekoppeld aan een lange pauze omdat de bediening van Images weer ongekend sloom was, vooral de jongens zijn van een ongekende traagheid. Na tienen begon het tweede deel van de avond.
Gerrit Jan Zwier zat een beetje te mopperen. Op een vraag van Timmer naar een oude polemiek (aansluitend bij het thema) sprak de schrijver dat hij daar wel twintig bladzijden over had geschreven, dat kon hij niet zomaar samenvatten. Op een volgende vraag over de achtergronden van Op zoek naar meneer Johnsson kwam ook al geen lekker antwoord: 'Daar heb ik een heel boek over geschreven.' En het werd helemaal erg toen de schrijver de interviewster bij zijn laatste roman ging uitleggen wat het verschil was tussen fictie en non-fictie. Timmer liet Zwier toen maar een stuk voorlezen, wat niet echt de kracht is van de schrijver.
Tommy Wieringa kan juist weer uitstekend voorlezen: mooie stem, goed tempo, de juiste accenten. Alles klopt als hij iets voorleest, deze avond enkele stukken uit Ga niet naar zee. En passant kwamen we ook nog te weten dat de schrijver tegenwoordig vader is van twee dochters.
Het was bijna half twaalf toen we Images weer verlieten. In de Wolthoorn namen we nog een glas prikkellimonade. In het achterzaaltje zat een heel kudde van de literaire studentenvereniging Flanor te drinken en zelf meegenomen chips te eten.
2 opmerkingen:
Er was inderdaad een afstudeer feestje aan de gang van een Flanorlid, maar ik schat zo in dat er meer mensen waren die geen lid zijn van Flanor. Grappig dat je er een stel herkent hebt.
Je verslagen van het festival bevallen me overigens goed. :-)
Ja, het was een beetje vreemd. We mochten in de hoek zitten van de barmedewerkers, maar het leek toch alsof we illegaal op een feest waren beland.
Een reactie posten