Doeke moet vergaderen, dus we moeten snel zijn. Het bakje olijven dat we bij voorbaat krijgen, mag hij opmaken, want ik ben niet van de olijf (ja, maar dan moet je die proberen! nee, ook smerig). Doeke kiest als voorgerecht verse dadels , met verse Medjooldadels van de grill. Gevuld met feta, ingerold met spek. Geserveerd met geroosterde pecannoten en Balsamicosiroop, ik kies gepaneerde camembertpuntjes krokant gebakken op een bedje van rucolasalade. Geserveerd met een friszoete dressing van Muskaatdruiven, citroen en honing.
Het wonder geschiedt: ook binnen breekt de zon door, onze favoriete ober komt de gerechten brengen. Het is zo'n relaxte jongeman met een innemende glimlach op wie man en vrouw direct verliefd worden. De voorgerechten smaken bijzonder goed.
De bordjes zijn versierd met dezelfde slafantasie. Dat is wel wat vreemd: dat je bij elke smaak dezelfde smaakvariant sla kunt toevoegen. Maar goed, wie maalt daar nu om met zo'n ober.
We kiezen beiden voor hetzelfde hoofdgerecht. Het gehaktbroodje. Italiaans gekruid rundergehakt in korstdeeg met een gesmolten hartje van Gorgonzola en olijf. Geserveerd met een romige verse-basilicumsaus. Helaas wordt het gerecht opgebracht door een meisjesober van het vrouwelijk geslacht en het lijkt net of de smaakpapillen zich ver op de huig terugtrekken.
Van binnen ziet het gehaktbroodje (klik op de foto voor een vergroting) er wat smerig uit, maar ik vind het toch een lekker gerecht. Doeke vindt dit gerecht minder lekker en zal na afloop lichtelijk klagen dat restaurants tegenwoordig meer hun best doen op het hoofd- en nagerecht dan op het hoofdgerecht.
Af en toe komt de favoriete ober langs onze tafel om te vragen hoe het smaakt en we kreunen dan een beetje van genot ten antwoord.
Bij het hoofdgerecht worden vier bakjes geserveerd. Van het bakje frieten (we zijn de zakken friet van Boven Jan gewend) krijgen we een licht anorextisch gevoel. We bestellen snel een bakje bij (wordt in rekening gebracht voor €1,50) en we moeten ook vragen om een bakje mayonaise. Gelukkig krijgen we niet die zoete Calvépoep, maar een huisgemaakte mayonaise look-a-like met iets groens erin zodat het haast gezond lijkt. De rabarber in het eerste bakje is volgens mij gedood in kaneel, maar volgens Doeke hoort het zo te smaken en hij lepelt het bakje dus leeg.
 |
| vergelijk grootte van lepel met grootte van bakje |
 |
| iets mayoachtigs |
Bediening: voor onze favoriete ober zijn wij bereid te verhuizen, maar hopelijk blijft hij nog lang in Groningen. De rest is ook oké.
Locatie: Het Land van Kokanje zit in een mooi Jugendstil-pand met vrij hoge wanden. Dat geeft wel allure aan de zaak. Het was gelukkig niet zo heel druk dankzij het mooie weer waardoor je gewoon met elkaar kon praten. Bij binnenkomst maakten we een opmerking over de muziek ('Wat een teringherrie') en gelukkig werd de piepknorjazz omgezet in easylisteningjazz.
Kosten / Baten: €94,25 voor drie gangen + vijf huiswijnen, maar zonder koffie. Dat is vrij prijzig.
Boven Jan-gehalte: die is er zeker en onze favoriete ober is een omweg waard. We komen zeker terug. Doeke helemaal, want hij gaat er al wekelijks lunchen met zijn wederhelft. Dit zou een goede vervanging kunnen zijn voor Boven Jan, maar de hoofdgerechten zijn echt veel te duur.
Een 8
(Doeke gaat een paar weken op vakantie, dus deze rubriek wordt een maandje opgeschort.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten