Op zoek naar de nieuwe Boven Jan (7): Houdt van eten

Doeke en ik aten er al meer dan twee weken geleden, maar daarna werd er onbedaarlijk gestorven in de literatuur, dus nu pas het verslag van ons etentje bij Houdt van eten, aan de Herestraat (tussen bioscoop en Zuiderdiep). De zaak is redelijk nieuw. De keus tussen chic en toegankelijk is nog niet helemaal gemaakt. Dat is aan alles af te zien. Goed bestek, maar toch papieren servetten. Een ober die onberispelijk gekleed is, een ander die onder zijn kostuum Adidasgympen draagt.

Amusebitterbal

We kregen een amuse, waarvan ik niet meer precies de samenstelling weet, een bitterbal met iets eenderigs geloof ik (in mijn hoofd zit het woord eendenrilette). Ik weet wel dat we allebei meer wilden.
Omdat de frituur toch aanstond hebben we als voorgerecht gekozen voor de 'Parmezaanse kaas kroketjes geserveerd op een salade met dronken peertjes en macadamia noten afgemaakt pedro ximenez siroop' (de cursus 'spaarzaam gebruik maken van spaties' is duidelijk aan de menumaker voorbij gegaan). Die kroketjes werden geserveerd met een bloem.
'Kun je die eten?' vroeg ik.
'Alles wat op het bord ligt, kunt u eten, heren,' zei de ober met de keurige schoenen. Een jonge, maar scherp oplettende gastheer, met een kittig loopje.
Het bloemetje van mij had alle vreugde in het leven al verloren, dat van Doeke zag er nog fris en fleurig uit. Doeke liet het liggen op zijn bord, ik at het op: weinig smaak. Kaaskroketjes heerlijk.

Kaaskroketjes met treurend bloemetje

Kaaskroketjes met opgewekt bloemetje

De zaak die in het begin vrij leeg was (we kwamen tegen zessen) liep allengs vol met groepen. Groepen vrouwen en groepen mannen. Hoe komt het dat twee echtparen altijd rustig kunnen dineren, maar dat vier vrouwen (of vier mannen) aan één tafel altijd tot lawaai leidt? We moesten licht schreeuwend verder converseren.
Als hoofdgerecht koos Doeke opnieuw voor de eend: 'Canard à l’Orange, Klassiek Frans gerecht eendenborst filet geserveerd meteen verse sinaasappeljus en gekonfijte sinaasappels'. Ik koos voor zalm: 'Zalm gegaard in cederhout gevuld met crème van coquilles st. Jacques, afgemaakt met een sabayon van champagne en bergamot'.

Eendenborstfilet

Zalm in cederhout

'Kun je dat eten?' vroeg ik.
'Nee, dat cederhout kunt u niet eten,' zei de kittige, goed geschoeide ober. 'Dat is voor de smaak.'
Het zag er allemaal weer mooi uit op het bord. De cederhoutsmaak heeft geen onuitwisbare sporen in mijn geheugen achter gelaten.
Wat me wel steeds meer opviel was het voorschot dat de mannelijke en vrouwelijke obers voorhadden. Een lang wit voorschot dat, als ze in het licht liepen doorschijnend bleek te zijn. Daaronder zag je de contouren van benen en dat had ondanks de dubbele lagen stof toch iets erotisch. Zelfs met Adidasgympen eronder.
Als nagerecht kozen we voor de Proeverij. Dat was na deze maaltijd ietwat teveel van het goede. Het was vooral veel en aan de verschillende nagerechten kan nog wel wat verfijning worden toegevoegd.

Toet

Bediening: Kittige ober was onze favoriet. Meisje in de bediening aardig en met weerwoord. Ober met gympen was eveneens aardig. Je wordt wel in de watten gelegd.
Locatie: Een lange zaak met hoge muren waar lawaai blijft hangen. Je hebt zicht (als je goed kijkt tenminste) op een open keuken: dat is wel vertrouwenwekkend.
Kosten / Baten: €103,- voor drie gangen + drie witte wijn en drie rosé, met drie koffie. Dat is het duurst tot nu toe.
Boven Jan-gehalte: Te duur voor een wekelijkse gang. Wel een zaak om nog eens terug te komen.

Een 8-.