Het kan echt: goed eten in Brugge. Maar we begonnen bijna te wanhopen na drie dagen fantasieloze vleesverbrandingen, zalmen die verdronken waren in de saus en ongeïnteresseerde bediening. Wat een ontiegelijke kitschstad met wanstaltig veel toeristen die maar naar binnen proppen wat ze op hun bord krijgen is dat Brugge toch. Corrie Joosten en ik verlangden terug naar Duitsland waar zelfs de gewoonste en goedkoopste keuken nog iets eetbaars op tafel weet te krijgen en waar de bediening over het algemeen correct en vriendelijk is. En toen gingen we naar restaurant Guillaume, in een onopvallend straat net buiten het centrum van Brugge, prijzig, maar o wat kun je daar lekker eten en o wat een aardige en beleefde bediening.
Er zijn op dit moment twee menu's ('gewaagd' en 'zonder vrees'), maar omdat op beide menu's babykreeft stond, besloten we af te zien van een uitgebreide maaltijd. We wilden de toorn van Charlotte Mutsaers niet over ons krijgen. We aten dus à la carte en mochten een keuze maken uit de gerechten van de menu's. Op het intieme, ommuurde plaatsje buiten kregen we een amuse, bestaande uit drie happen. Dat alleen al zag er prachtig uit. Het linkerglaasje bevatte toch een beetje kreeft (we hebben ons best gedaan, maar terugsturen deden we niet), in het tweede zat een gehakte en gekruide zalm en het derde was iets vlezigs waarvan ik de naam vergeten ben. Het was alledrie heerlijk.
Binnen, in het vrij sober ingerichte restaurant (maar met echte bloemen in plaats van de plestik rommel die we elders in Brugge aantroffen), waar voornamelijk jazz, de muzak van de horeca, klonk, namen we de rest van het eten tot ons. We konden niet anders dan genieten. Je zou al die harteloze restaurateurs uit het centrum eens moeten dwingen om hier te eten, zodat ze in ieder geval eens in hun leven zouden meemaken hoe het ook kan. Corrie nam haring als voorgerecht (maatjes - rabarber - appel - mosterdsla - wasabi) ik koos voor de tarbot (tarbot - asperges - mosterd - gebrande ui).
Wij zaten eerst alleen in het restaurant, daarna kwam er een groep met zakenlieden of zoiets, met hun vrouwen binnen zitten. De vrouwen (voor een deel Russisch) zaten vooral ter decoratie aan tafel. De mannen voerden het hoogste woord. Zo had één van hen ooit in een Turks dorpje gegeten waar de verse vis eerst nog opgehaald moest worden, drie uur rijden van het restaurant. Toen de vis eindelijk aankwam was het al middernacht. En meer van dat culinaire machogedoe. Kregen ze iets te eten, dan was het plotseling stil.
Corrie en ik hadden beiden gekozen voor de parelhoen (parelhoen - asperges - perzik - Basilius). Vooral de combinatie met de perzik was heel erg goed, de jus op het bord zo voortreffelijk dat we het brood gebruikten om alles op te deppen. En wat kan vlees lekker zijn als je weet hoe je het moet bereiden.
Na een rokertje op het buitenterras waren we klaar voor het nagerecht, wij kozen voor de chocoladevariant. Bekijk de foto (als je erop klikt wordt ie groter) en lik je vingers erbij af.
En ja, goede restaurants weten ook van de koffie iets extra's te maken. Niet een bak bruin water met een in plestik verpakt biscuitje ernaast, maar een lekkere bak, die bijgeschonken werd, met wat lekkers erbij.
Kortom: ben je in Brugge en gun je jezelf heerlijk eten, verlaat dan het centrum en trakteer jezelf bij Guillaume.
Bediening: Correcte en aardige bediening. Oplettend en met een milde ironische voorkomendheid.
Locatie: De Korte Lane is een gewone straat, verder geen winkels of horeca. Wij waren er op een zonnige dag. Dan lijkt alles sowieso beter.
Kosten / Baten: € 145,-. Corrie dronk Cola light, ik dronk witte wijn, met twee koffie na. We kunnen het ons niet elke week permitteren, maar eens in de zoveel tijd mag je jezelf verwennen.
Een 9,5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten