hij hem

hij hem
Nu in de winkel

zondag 25 augustus 2013

De kannibalen: Capricio in Groningen

Sinds we op wekelijkse basis pizza's opwarmen is uit eten gaan in een pizzeria een beetje ordinair geworden. Het is niet echt uit eten gaan. Toch besloten Alfred en ik naar Capricio te lopen, in de schaduw van de Beurs gelegen.

Bij binnenkomst werden we onthaald door een klein zenuwachtig meisje dat volgens de bon 'manager 1' heette, maar we werden al snel door een oudere vrouw naar een plek voor het raam gedirigeerd. De oudere vrouw en de oudere man die de zaak in eigendom hebben (denk ik), vormen een groot deel van het succes van dit goed lopende restaurant. De vrouw houdt alles goed in de gaten en lijkt me de geheime dirigent op de achtergrond, de man is uiterst aimabel en heeft voor iedereen een aardige woord. Spreek hem overigens niet aan in het Italiaans, zoals de Groningse bard Henk Scholte ooit deed, want na vijf minuten Napolitaans van Henk, zei de man: 'Ik ben Turks.'


We bestellen vooraf 'Antipasto della Casa' verschillende voorgerechtjes die je alleen als duo kunt bestellen. Als het gerecht arriveert, zijn we toch lichtelijk teleurgesteld. Op een oud bord wordt een berg vlees aangeboden, wat kaas en olijven. Een beetje de pizzatoppings op een rijtje, fantasieloos gedrapeerd. Het enige waar moeite voor gedaan is zijn de twee bruschetta's die dan ook meteen het lekkerst smaken.

De tafel voor zes naast ons, waar drie mannen zaten te praten, wordt aangevuld met drie vrouwen en twee allergruwelijkst blèrende kinderen, die als ze niet schreeuwen, slaan met alles wat ze in hun handen krijgen. Mogen we opnieuw pleiten voor kinderloze restaurants? We snappen inmiddels waarom er scherven van de borden zijn gesprongen.

Gelukkig is ons hoofdgerecht heerlijk. We kozen allebei voor pasta. Alfred nam de 'Laane Capriccio' (verse pasta, verse tomaten, knoflook, basilicum, varkenshaas, ossenhaas, kruiden, pepers, kappertjes, oregano, room, mozzarella, parmigiano) en ik de Penne Ragu Antico (tomatensaus, gehakt, kruiden, paddenstoelen, pikante salami, pijnboompitten, oesterzwammen, parmaham). Onze beide gerechten waren pittig van smaak.



We krijgen weer enigszins hoop in de mensheid. De buren nemen een kop koffie, een kind ontsnapt en loopt door de zaak, moeder erachteraan. Kind terug, huilen. Als de tafel naast ons vertrekt komt het hele restaurant tot rust.

Manager 1 haalt de lege (maar hele) borden weg, maar vraagt ons niet of we nog een nagerecht willen. In de tien minuten die volgen proberen we manager 1 of een van haar collega's te wenken. Uiteindelijk lukt het via de aardige, oude eigenaar. We nemen Italiaanse nagerechten. Alfred geniet van zijn cassata-ijs, ik iets minder van mijn tiramisu die voor een deel uit slappe zuigbare deeg bestaat en voor een ander deel nog bevroren is, een nagerecht dat er zelf niet meer zo in gelooft.



Bediening: Jonge meisjes zijn leuk, maar neem er dan één die met de gasten om kan gaan en die de boel in de gaten houdt.
Locatie: Er is een buitenterras, maar het straatje achter de Albert Heijn is niet zo geweldig. Binnen is het typisch Italiaans, tenminste als grof gestucte muren en half pleisterwerk typisch Italiaans is. Zie de foto's hier.
Kosten / Baten: € 69,05. We hadden beiden twee wijn gedronken. Twee koffie na. De prijs is zeer redelijk.

Een 7 - Als er iets meer werk zou worden besteed aan de voor- en nagerechten, dan zou deze Italiaan absoluut top zijn, nu zou ik iedereen aanraden alleen maar de hoofdgerechten te nemen.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Was die vrouw vroeger niet bij de pizzeria aan het Zuiderdiep, vlak bij de Herestraat?
Giny

Arend Jan Wonink zei

Turks? Ik weet bijna zeker dat het Iraniërs zijn. Da Carlo op het Zuiderdiep is van hun zoons.

Anoniem zei

BINNENKOMST is het
Bij binnenkomst.....