Vandaag is mijn zus jarig. Ik weet niet of ze als juf in Den Haag ook trakteert, maar ik weet wel dat ze op haar verjaardag vaak dingen krijgt, al dan niet eetbaar. Vroeger kregen we vaak een halve kool met cocktailprikkers met zilveruitjes, augurken, blokjes kaas, partjes mandarijn en miniknakworstjes of worst mee naar school. Die werd dan bewaard en dan mocht je uitdelen, nadat je was toegezongen, toegeschreeuwd meestal, door een horde klasgenoten. Ik heb nog steeds een hekel aan mensen die zingen op commando.
Sommige kinderen hadden alleen toffees om uit te delen, wij hadden echt iets lekkers. Soms was de kaas wat augurkengroen geworden omdat de lekkernij te lang moest wachten.
Tegenwoordig is zo'n cocktailprikker onverantwoordelijk in het klaslokaal. Prikken ze al niet in hun eigen huig dan prikken die kinderen wel in het oog van de buurman.
Niet bij mijn zus natuurlijk, die heeft de wind er wel onder. Toch zal een lekkernij zoals je hierboven ziet, nu niet vaak meer in een klaslokaal voorkomen. De een mag geen varkensvlees eten, de ander geen koeienvlees, de een is lactose-intolerant, de ander is allergisch voor augurk. Uitdelen in de klas is nu slalommen tussen geloofsovertuigingen en ziektebeelden. Zo te zien is mijn zus de omnivoor, mijn broer de carnivoor en ben ik de herbivoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten