Het werd een ontroerende avond. Gelly Talsma was al ontroerd bij haar openingswoord en vroeg de aanwezigen om een daverend applaus en het publiek deed dat meteen, blij dat de dichter er weer was, levend en wel.
Kopland begon met een korte geschreven tekst over het ongeluk en het feit dat gisteren al zijn literaire spullen waren afgevoerd naar het Letterkundig museum. Dat stemde hem weemoedig. Toch had hij als verrassing een nieuw gedicht geschreven na zijn 'bevrijding' uit het ziekenhuis. Dat gedicht las hij voor en het was een mooi, goed, ouderwets Koplandgedicht.
Marjoleine de Vos, Gillis Dorleijn en Tom van Deel die hem gisteravond secondeerden praatten vervolgens over hun eerste kennismaking met de poëzie van Kopland, de betekenis van diens poëzie voor henzelf en hun favoriete Koplandgedicht.
Daarna las de oude bard zelf nog enkele gedichten uit zijn verzamelde gedichten. Maar bij het laatste gedicht stokte hij, omdat hij ook zelf te ontroerd raakte. En wij keken ernaar en we waren blij dat hij er weer was en we gaven hem nog een donderend applaus als dank. Kopland is weer terug.
zie ook: Literair Nederland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten