Rita Verdonk uit de VVD gezet; de partij één grote chaos. Het kan me, eerlijk gezegd, niet zo heel veel schelen, alhoewel het erg amusant is. Dat is tegenwoordig de Nederlandse politiek: een vorm van amusement. Ik snap niet dat iemand Rita Verdonk serieus neemt, met haar ingestudeerde one-liners die altijd net verkeerd getimed worden. Ik moet lachen als ik Mark Rutte de meest spannende speech van zijn leven zie geven bij het VVD-conges en de helft van de tijd zijn linkerhand in de broekzak houdt. Zo spannend is het dus ook weer niet. Een licht gevoel van deernis bevangt me als ik VVD-ers in de zaal hoor stotteren bij de microfoon. Leden die zo slecht formuleren, om over het argumentatiegehalte maar te zwijgen, dat je direct bang wordt, want deze mensen besturen ons land. Deze mensen zitten in gemeenteraden, provinciale staten etc. en ze kunnen nog geen fatsoenlijke zin uitspreken.
Maar het leukst is de televisie als je opeens oud-Tzumredacteur Peter Middendorp voorbij ziet lopen. Hij schrijft een column voor
de Pers als buitenstaander in Den Haag. En zo ziet het er ook uit. Peter weet dat hij met de rest mee moet lopen, maar hij loopt een beetje achteraan in de pikorde, heeft geen microfoon of camera bij zich. Hij is van de schrijvende pers en dan nog niet eens van de nieuwsredactie. Hij heeft zo'n blik in de ogen die zegt: wat doe ik hier? of waar maken we ons druk om. Je hoeft Peter maar één keer rustig achter zo'n hijgerig groepje journalisten aan te zien lopen en je weet zeker dat het allemaal goed komt. Peter glimlacht immers. Dit is leuk allemaal, maar echt belangrijk is het toch niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten