Paul Janssen is misschien niet zo'n heel aanwezige dichter. Af en toe kom je hem in een commentaar tegen op de Contrabas en dan houdt het wel weer op. Hij moet het ook niet hebben van een heel excentrieke of flamboyante voordracht, maar als hij zijn poëzie voorleest, denk je wel meteen: dat wil ik nalezen. Je weet meteen dat er goede poëzie gemaakt is.
Paul Janssen was gisteren één van de twee gastdichters bij de Dichtclub in café Marleen. Na de pauze droeg hij nieuw werk voor. Omdat ik toen over zijn schouder kon kijken, zag ik dat die gedichten allemaal een vierkante, compacte vorm hadden. Ik zie uit naar de bundel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten