Oke. Hier komt het.
Ik zit op het Werkmancollege, en mijn Nederlands lerares kwam op het belachelijke idee
om een poezie presentatie te houden.
Ze heeft ons ingedeeld zonder dat we het wisten, en kijk eens aan..
Ik moet uw gedicht Wilde Tarwe 'presenteren'.
En nu is mijn vraag, of eerder een dilemma (wat by the way mijn naamgrap is)
Ik snap niet wat u met uw gedicht probeert te bereiken..
Ik snap het wel, maar ook niet..
Wat bedoelt u nou met 2 punt 1 kind?
En hoezo heet het wilde tarwe?
Sorry voor mijn sarcasme, maar ik raak helemaal in de stress!
Ik hoop dat u mijn email beantwoord met wat antwoorden wat ik kan gebruiken..
Groetjes, (en ik heb geen idee waarom in dit zeg want ik ken uw vriendenkring niet)
Mijn antwoord was 'Leer eerst maar een fatsoenlijke mail te schrijven, dan praten we wel verder.' Te hard?
5 opmerkingen:
Dat weet ik niet Coen, of dat te hard is. Ik ken uw vriendenkring ook niet...
Ik ken die toon van mijn kinderen. Volgens mij is het eigenlijk goed bedoeld. Achter dat cynische BNN-toontje schuilt vaak oprechte verlegenheid en misschien is dit wel een moderne vorm van beleefdheid.
Nee, terecht. Wat een onfatsoen.
Doet me denken aan de aflevering van De Rijdende Rechter van gisteravond. Een tienjarig jongetje was hevig verontwaardigd dat hij niet in de muziektent mocht voetballen en schakelde het televisieprogramma in. Blijkbaar is dit de gang van zaken tegenwoordig.
Nee Coen, helemaal niet te hard. Een oubollig maar o zo waar Nederlands spreekwoord luidt immers: Wie kaatst kan de bal verwachten. Een sarcastische mail vráágt gewoon om een sarcastisch antwoord.
Een reactie posten