'Dit smaakt naar meer,' zei een opgetogen Roos Custers gisteren na haar optreden tijdens Kantoorpoëzie. Ze las vijf afleveringen voor van 'Roos en graven' en het viel, juist omdat ze ze voorlas, op dat ze zo goed geschreven zijn. 'Ik wist niet dat optreden zo leuk was,' zei ze. 'Binnenkort wil ik ook eens bij Silo Passage voorlezen en daarna hoop ik een keer op Wintertuin te komen.'
Kantoorpoëzie was opnieuw een groot succes. Joost Oomen, en in zijn kielzog een groot aantal vrijwilligers zorgen voor een goed georganiseerde chaos waar mensen in een ongedwongen sfeer kunnen luisteren naar poëzie. 'Maar als je er doorheen praat, word ik heel boos,' waarschuwde Oomen.
Op één avond kun je luisteren naar Ruben van Gogh (vier ballen in de NRC), Arjen Nolles (naamgever van het pand Nollywood), een jongen die een klassiek stuk speelt op een keyboard, aanstormend talent Jan-Willem Dijk, grafposeuse Roos Custers en de energieke Bill Mensema?
Voor Joost Oomen vormde het optreden van Tjitse Hofman en Jan Klug het hoogtepunt: 'En dan nu, mijn scriptieonderwerp.' Speciaal voor Oomen deed Hofman een aantal klassiek geworden gedichten uit zijn oeuvre. Voor de vele jongeren een eerste, welkome kennismaking met het Epibrerenrepertoire.
Het enige gevaar van Kantoorpoëzie is het succes ervan. Er waren gisteren tegen de honderd bezoekers. Het kantoor wordt te klein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten