Waardering
Na deze zomervakantie ben ik hard aan vakantie toe. Ik zat twee weken in Den Haag om mijn eigen roman te redigeren, maar in de tussentijd schreef ik ook nog recensies, rapporten voor het Letterenfonds, columns en hield ik een literair weblog bij. En af en toe was het ook wel fijn om iets te lezen. Om een uur of vier fietste ik naar het strand om in de zee te springen en een uur weg te doezelen in de late middagzon. Zo liep ik op een zaterdag naar een plekje vlakbij het water toen ik vanuit het niets voorover in het zand viel. 'Heeft u niets bezeerd?' vroeg een naakte jongeman die op me af kwam lopen. Ik was over zijn vliegertouw gestruikeld. Vijftiger geveld aan zee. Even later lag ik vol zelfbeklag en met uitgestelde schaamte op mijn handdoek.
Vorig jaar had ik de eerste versie van mijn boek af en stuurde ik een mail naar De Arbeiderspers, die ook mijn roman Victorie had uitgegeven, om te vragen of ze het wilden lezen. Het antwoord van Peter Nijssen, de baas van de uitgeverij, was nogal hard in zijn eenvoud: nee, ze wilden het manuscript niet lezen. Victorie had niet aan de verwachtingen voldaan: er zijn er zo'n vijftienhonderd van verkocht, de helft van de oplage. Duizend exemplaren zijn er vernietigd en vijfhonderd exemplaren heb ik voor een dumpprijs opgekocht en die zijn allemaal via boekhandel Van der Velde verkocht. 'De huidige markt straft alles wat je verkeerd of niet goed genoeg hebt gedaan af. Het zal niet of nauwelijks worden ingekocht. Daarom moeten we het niet doen, en dan vooral ook om jou en ons een nieuwe frustratie te besparen,' mailde Nijssen me.
Ik liet het manuscript liggen, maar voor de zomervakantie stuurde ik tien bladzijden naar twee andere uitgeverijen. Binnen een week kreeg ik van beide uitgeverijen te horen dat ze meer wilden lezen. Alleen al het feit dat ze de bladzijden gelezen hadden, was genoeg om me weer zelfvertrouwen te geven. Of ze het boek ooit zullen uitgeven is de vraag. Dat je gezien wordt, is vooralsnog voldoende.
Deze kroniek verscheen eerder in de Leeuwarder Courant op 22 augustus 2015.
5 opmerkingen:
Coen, was bij verschijnen van Victorie Lex Jansen nog de chef bij AP?
Ja, dat was hij.
Ik ben behoorlijk verbijsterd over die reactie van Nijssen.
Ik snap het economische argument wel, zeker omdat het al een tijdje slecht gaat (ging) met De Arbeiderspers, maar ik had het iets sympathieker gevonden als ze het manuscript eerst lazen en op grond daarvan een afweging hadden gemaakt, al was die dan louter economisch.
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat!
Een reactie posten