Wat mijn broer Herman, die vandaag jarig is, het meest zal haten van deze foto is zijn bril. Toch kijkt hij net als mijn zus heel vrolijk in de camera. Ik houd angstvallig mijn neefje Robin in de gaten.
Maar die bril. Mijn broer had hem al heel vroeg en echt modisch verantwoord waren die brillen niet. Ze waren vooral groot en zwaar. Onhandig ook bij het voetballen. Afzetten om te te voorkomen dat de bril kapot ging zou de scherpte van het zicht te niet doen. Ik had dan wel geen bril en kon keiharde afstandsschoten met de punt van de schoen produceren, mijn broer was meer van de precieze pass binnenkant voet.
Een bril kan niet alleen kapot, hij kan ook afgepakt worden, verstopt worden, een bron van spot worden.
Zodra het kon nam mijn broer lenzen. Lenzen zijn ook niet prettig, zeker niet in combinatie met een vlieg of zand in het oog, maar je hebt wel je eigen gezicht terug.
Ik kreeg pas later een bril, als voorwaarde bij mijn rijbewijs, zodat ik in de verte een nummerbord kon herkennen. Bij mij was het andersom: ik kreeg juist een gezicht door een bril, alsof er eindelijk structuur in aangebracht was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten