Vandaag is het wat kalig op de verjaardag zelf. De eerste die belde en me feliciteerde was mijn zus en ik begon net een beetje te zeuren over gisteren toen ze zei: En dan gaan we nu voor je zingen! En toen klonk een heel kinderkoor uit Den Haag dat Lang zal die leven zong. Voor de broer van de juf. Het is lang geleden dat ik door een klas werd toegezongen, maar vandaag kwam het precies op het goede moment.
2 opmerkingen:
En 41 worden, en daarna 42, het is gewoon een getal, waar je iets mee kunt doen, maar het hoeft niet. Als je maar kadootjes krijgt.
De weeklezer
Dat wij daar nou toch niet op gekomen zijn, een aubade door je favoriete neefjes, nichtje, broer en schoonzus. Die onthouden we voor de volgende mijlpaal. 50. Of misschien voor 40 jaar en 2 weken?
Een reactie posten