Gisteravond bij een enigszins uit de hand gelopen vraaggesprek in Athena's boekhandel geweest. Remco Ekkers interviewde Arjen Duinker en Nachoem Wijnberg. Aanwezig was ook Kees 't Hart die samen met Duinker een deel van zijn (Duinkers) voor de VSB-prijs genomineerde gedicht voorlas. Prachtige voorlezing overigens.
De avond verliep echter verkeerd. Remco's vragen sloten niet aan bij de manier waarop de dichters wilden praten over hun werk en hun antwoorden sloten niet aan bij wat Remco wilde horen. Het werd dus een gesprek dat nogal ontaardde. Op het eind liep Duinker zelfs kwaad weg. Hij zat ook heel ongemakkelijk op een gewoon klapstoeltje bij de tafel in plaats van aan de tafel waar Remco Wijnberg interviewde. Dat was dus al een lastige positie voor hem. De vragen gingen ook al niet meer zijn kant op en bovendien zat Remco met zijn rug naar hem toe. Dat was op een gegeven ogenblik genoeg voor Duinker die woedend naar achteren liep.
Het rare was dat het voor geen van allen een geslaagde avond genoemd kan worden. Voor het publiek was het echter wel spannend, want er vond voor onze ogen een clash plaats tussen poëzieopvattingen.
Voor wie de intrigerende samenlezing van Arjen Duinker en Kees 't Hart nog wil horen: koop de bundel De zon en de wereld van Duinker, daar zit een cd bij!
5 opmerkingen:
Jammer, jammer, heb ik weer iets gemist!
R. kwam aan het eind van het interview binnen en zag onmiddellijk dat er wat aan de hand was: wat staat daar een grote jongen met wilde haren als een klein kind te stampvoeten. Die is niet in orde. Ach dat is Arjen.
Gister Ruben van Gogh als interviewer. Mooie, opgewekte jongen. Hij had als joker moeten worden ingezet bij Arjen. Ik vertelde hem erover en vroeg: zou jij Arjen willen interviewen?
O, ja wel, wat grappen maken, dan komt hij wel los. Ja, zei ik, dat zal wel, over biljarten en voetbal, dat gaat wel lukken, maar daar komt het publiek niet voor, of indien wel, dan ik toch niet. Ik neem zijn dichterschap serieus en zou willen dat hij dat en publique ook deed, of anders aangeeft alleen te willen lezen. Dat is ook goed. Maar niet naar een interview komen en vervolgens niet meedoen; dat is op zijn zachtst gezegd onprofessioneel.
Na afloop kwam Arjen woedend op me af: 'Je negeerde me!' Ik zei: 'Toen je niet bleek te willen antwoorden op serieuze vragen, dacht ik, je leest voor en dat deed je mooi. Ik zal je verder met rust laten.' Hij: 'Ik geef niet de antwoorden die jij wil horen!' Ik: 'Alle antwoorden zijn goed, maar je moet wel ingaan op je poëzie en anders moet je alleen lezen of thuisblijven. Er zijn dichters die niet meedoen aan publiciteit en dat respecteer ik.'
Als je iemand interviewt ga je daar niet met je rug naartoe zitten. Dat lijkt me ook heel onaangenaam en ongepast.
Het is zelfs onbeleefd.
Je zet een geinterviewde ook niet op een klapstoeltje.
Het is geen camping.
Een interview hoort "open" te zijn want dan komen er verrassende resultaten.
Een interviewer hoort een interview te sturen. That's it.
Antwoorden van welke aard ook staan vrij.
Ekkers zat op een gewone stoel in de boekhandel omdat je bij hem op google 570 resultaten vindt, en bij Duinker maar liefst 3.510.
Daarom moest Arjen op een miserabel klapstoeltje zitten.
Het verschil is anders te groot.
Dat is ook zielig voor Ekkers, toch? Ik begrijp dat wel.
Jammer. Jammer. Ook ik heb iets gemist.
Een avond met alleen maar verliezers, dat had natuurlijk voorkomen kunnen (moeten) worden.
Ik kan mij levendig voorstellen dat het moeilijk is de juiste vragen over het werk van Duinker te stellen, het is voor Nederlandse begrippen toch iets compleet nieuws, waar je als lezer (toehoorder) al weinig houvast aan hebt... maar als interviewer is dit helemaal lastig.
Een klein voorgesprekje kan uitkomst brengen, maar komt de spontaniteit niet ten goede.
Het met de rug naar Duinker toe gaan zitten was natuurlijk te voorkomen geweest. Zo zwaar is een klapstoel niet om te verplaatsen.
Een reactie posten