Natuurlijk ga je in Wenen op zoek naar het lekkerste gebak. Mijn Capitoolgidsje had een mooie afbeelding van echt Dobos-gebak, maar dat was nergens te vinden. Op de laatste dag vonden we die taart bij een van de beroemdste bakkerijen van de stad: Demel maar daar zouden we een half uurtje in de rij moeten wachten om een plaatsje aan een tafeltje te krijgen. We moeten dus een keertje terug.
Wel dit gegeten:
eerste dag Wenen, dus Corrie en ik aan de Sachertorte
Dit was een Haustorte in een Konditorei in de joodse buurt
Het lekkerste taartje (iets hazelnootachtigs) bij café Berg in de Berggasse (vlak bij Freud). Het café zat vast aan gay-boekhandel Lowenherz.
Laatste taartje na het mislukte bezoek aan Demel. Van mij was lekker, die van Corrie minder (niet zoet).
Morgen maar weer naar Plaza Sportiva.
1 opmerking:
Beter een half uurtje gewacht, dan nog eens terugkomen, is mijn spreuk!
de weeklezer
Een reactie posten