In de tussentijd 5

- Vandaag onder de scanner. Moest tot 12 uur nuchter blijven (maak de flauwe grappen zelf maar). Toen kwam er een dame de wachtkamer van het ziekenhuis in lopen met een enorme kan contrastvloeistof. Anderhalve liter. Of ik die binnen anderhalf uur maar even wilde innemen. Elk kwartier een glas.
'Er zit een anijssmaakje aan,' zei ze, alsof het een nieuw kinderijsje betrof.

Braaf zit je dan anderhalf uur te drinken in de wachtkamer, waar patiënten in en uit liepen voor foto's die aanmerkelijk minder bewerkelijk waren. Twee andere mannen waren net zo onfortuinlijk als ik. Van de drie schatte ik mijn kansen het hoogste in. Een heel foute gedachte, dat weet ik wel, maar je denkt het toch. Je denkt voortdurend: zo slecht ben ik er nou ook weer niet aan toe. Woensdag zal het blijken.
- Je mag met T-shirt, onderbroek en sokken aan onder de scanner. Overal zie je enge signalen staan: radio-actief gevaar! Om het contrast in mijn lichaam verder op te voeren, spoten ze nog wat spul in mijn arm, waardoor je erg snel heel warm werd van kop tot kont. Daarna gingen de twee vrouwen snel achter een muurtje zitten en sprak alleen nog maar een metalige stem van het apparaat: 'Adem vasthouden.' Je lichaam gaat dan door een centrifuge heen. 'U kunt gewoon ademhalen.' Maar er is niet zoveel 'gewoon' als je met je armen gestrekt langs je hoofd met een lichaam vol gif door een groot metalen apparaat heen en weer geschoven wordt.
- En daarna kun je je weer aankleden en weglopen. Ze zeggen verder niets. Niet of het er goed uit ziet; ook niet het tegendeel. Dat maakt je heel onzeker. Ik weet niet wat ik liever heb. Toen ik anderhalve week geleden na mijn echo wegliep, zei die man: 'Heel veel sterkte.' Dat is wel menselijker. Je weet ook meteen welke akelige mededeling je gaat krijgen.
- Giny zat me op te wachten bij de ingang van het ziekenhuis. Eerst maar twee saucijzenbroodjes gekocht (Giny had uit solidariteit maar twee beschuitjes en een stroopwafel gegeten)(ze was dus bijna nuchter) voor ons beiden en opgegeten voordat ik weer op de fiets naar huis stapte. Ja, fietsen kan hij weer.

- Daarna naar de uitgeverij om foto's te laten maken voor de Poëziekrant. De volgende foto's van Peter en mij zullen het niet halen.


- Het UFO-filmpje is meer dan 600 keer bekeken.