In de tussentijd 7

- The day after. Voorlopig is het gevaar geweken. De prognoses bij zaadbalkanker zijn uitstekend, dat wist ik, maar als je naar de uitslag toegaat, lijkt het toch of je een oordeel krijgt over je leven. Dat lijkt niet alleen zo. Dat is zo. De voorlichtingsboekjes hebben het over 90% van de mannen die na vijf jaar nog leven. Een prachtig percentage. Maar als je er zelf voor staat denk je: één op de tien dus niet.
- In de wachtkamer de aloude tijdschriften. De Spits is de meest gelezen krant in het Martiniziekenhuis. Bij urologie vind je ook nog wat vakbladen. Arts & auto natuurlijk (krijgen artsen dat gratis bij hun bul?), maar ook het mij onbekende blad dIk.

De afspraak liet nogal op zich wachten. Ik was pas om 12 uur aan de beurt. Twintig minuten zijn dan heel lang. Je weet dat iemand meer weet over je leven. Je meent overal een symbolische voorafspiegeling te zien van wat je te wachten staat.

Karel was met me mee naar deze afspraak. Nadat we alles gelezen hadden, en geen zin hadden om de grote posters over prostaatkanker te lezen, vond hij in de kast allerlei kinderboeken. Hoogtepunt was het prentenboek Bot en Botje, over twee geraamtes die 's nacht hun hondje uitlaten (ook een geraamte).
- Dan eindelijk het gesprek. Eerste ontmoeting met mijn chirurg, dokter Wiarda (denk meteen aan het boek Het geslacht Wiarda van Theun de Vries, hij zal er wel tientallen in de kast hebben staan van mensen die dachten dat dit boek wel geschikt zou zijn als verjaardagscadeau voor een uroloog). Rustige, aardige man. Meteen nadat hij vertelde dat de ct-scan goed was, voelde ik een klein schopje van Karel. Het komt weer goed.
- Bij de uitleg over de bestralingen vroeg dokter Wiarda of ik nog een kinderwens had. Ik zei dat ik homoseksueel was. Hij zei dat dat niets zei over mijn kinderwens. 1-0 voor Wiarda.
- Onderweg naar huis taart gekocht. Eerst nog gebeld, maar mijn ouders die bij mij thuis zaten, namen niet op. Nog maar niet verder gebeld, want zij moesten eerst het goede nieuws horen. Bij de bakker enorm geteut achter en voor de balie met een oude vrouw. Heb je net gehoord dat je nog een tijdje mag leven en binnen een uur erger je je weer aan een slome klant bij de bakker. Moest me zelf ernstig toespreken dat ik blij mocht zijn dat ik gewoon kon wachten bij de bakker.
- 's Avond naar de Dichtclub in café Marleen. Had geen nieuw gedicht gemaakt, maar wilde toch ernaartoe. Ook om te laten zien dat je er nog bent, ook om alvast alle eerste reacties op te vangen. Karel ten Haaf las een gedicht voor uit de tijd dat hij nog geen vaste vriendin en baan had. En zie nu eens!