- Vorige week was mijn radioloog op vakantie en dus zou ik pas vandaag een gesprek hebben met mijn arts. Toen ik uit de bestralingsruimte wegliep dacht ik mijn dossier mee te krijgen. Dat was niet nodig zei men. Dat gesprek zou pas vrijdag plaatsvinden. Vreemd, dacht ik, maar dat zei ik niet, want als patiënt ben ik dociel en gezagsgetrouw. Uit de ondergrondse bunker komend dacht ik: ik ga het toch eens navragen bij patiëntenservice. Daar zei men: nee, dat gesprek vindt vandaag plaats, neem maar plaats in de wachtkamer. Mijn dokter is nog steeds op vakantie, maar iemand anders zal waarnemen.
Na vijf minuten zie een verpleegkundige met mijn dossier naar boven komen.
Na tien minuten komt iemand van patiëntenservice zeggen dat de dokters nog in bespreking zijn.
In de tussentijd lees ik het laatste brievenboek van Reve bijna helemaal uit (de verschillende kankerfolders hebben nu hun charme wel verloren evenals de Libelle).
Na bijna een uur word ik binnen geroepen door mijn vervangdokter. Binnen vijf minuten sta ik weer buiten. Zij heeft enkele vragen gesteld (-Gaat het goed? -Ja, wel vermoeid, soms misselijk). Ik heb wat vragen gesteld (-Is het erfelijk? -Nee. -Mag ik weer in de zon? -Na een paar weken. -Krijg ik bonuspunten? -Nee.) Daarna mag ik een afspraak maken voor mijn eerstvolgende ziekenhuisbezoek na de bestralingen (30 augustus).
- Gisteren met Karel en Sybe naar Het Nijenhuis geweest. Een beetje bijzonder, want het kasteel vormt voor een groot deel het decor van een roman die nu bij een uitgeverij ligt. Het is wel een kwart eeuw geleden dat ik in het kasteel was met mijn oma uit Raalte. (Toen was het kasteel maar 1 dag per jaar open voor het bezoek; nu het hele jaar door.) Verschillende zaken blijken toch niet te kloppen met mijn roman. Geeft niet, want het is fictie, maar nu ik door de gangen en kamers liep zou ik toch graag weer wat dingen willen veranderen in het manuscript.
Het schilderij van Bart van der Leck hangt niet meer in het museum. Picabia ontbreekt ook. Die hangen nu in Zwolle. Ten onrechte, want nu wordt de collectie van de oud-directeur van Boymans van Beuningen, Hannema, verdeeld over twee locaties. En Van der Leck en Picabia horen bij de beelden van mijn jeugd. Die moeten dus terug! Koet ke koet.
- Mijn vader is al vijf jaar kankervrij. Heeft donderdag de laatste controle gehad.
'Ik had een tumor van viereneenhalf en een van drie centimeter,' zegt hij.
'Ik van viereneenhalve centimeter,' zeg ik.
'Van mij was erger.'
'Maar ik heb bestralingen.'
Karel ziet het wat meewarig aan in de tuin van mijn ouders: 'Gaan ze een beetje tegen elkaar opbieden.'
- Wel een tentententoonstelling bij Het Nijenhuis in de tuin. Of een 'Shelter' tentoonstelling, zoals zij het noemen. Huisjes, caravans waar je in kunt kruipen, tenten, doeken die je kunt aantrekken: van alles is er.
Onderweg nog even langs mijn geboortehuis gereden. Zag er een beetje verwaarloosd uit.
Op de terugweg naar Groningen misselijk en hoofdpijn. Toch nog niet helemaal de oude. Ben blij als ik in huis op de bank in slaap kan vallen.
- Kreeg van Renée Aagtjes een foto van alle geslaagden van afgelopen vrijdag.
- Nog vier keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten