Zijn binnenkomst was al erg overrompelend. Wim Brands, die hem had opgehaald uit de receptie, keek al helemaal verheugd bij wat er komen ging. En daar kwam hij, een enigszins mank lopende dichter volgehangen met tassen. Tassen met spullen. Heel veel spullen. Een van de dingen die Holvoet-Hanssen had meegenomen was een oude koffergrammofoon voor 78-toeren platen. Ik kende zoiets nog van vroeger. Wij hadden op zolder nog een heel oud zwart exemplaar dat je regelmatig moest aanzwengelen. Holvoet-Hanssen had een paarsig model meegenomen, met nog een authentiek doosje vol naalden erin. En hij had er een volstrekt unieke plaat bij: een man die een slappe lach heeft of nadoet. Uit 1920.
Waarom Peter Holvoet-Hanssen in het begin een beetje mank liep, bleek tijdens het interview. Op een gegeven moment pakte hij uit zijn linkerbroekspijp een enorm zwaard tot verrassing van de interviewers. Op dat zwaard maakte hij met een eveneens meegenomen zeis (sikkel?) muziek.
Niet veel later trok hij ook nog een pistool en probeerde hij een knal te laten horen, wat mislukte. En dit was alleen nog maar wat hij in het eerste uur deed. Tijdens het tweede uur zat ik alweer in de trein naar huis. Na dit radio-optreden zou ik tegen iedere festivalorganisator wil zeggen: boeken die man!
3 opmerkingen:
Zelf speel ik, niet geheel onverdienstelijk, de kalashnikov.
'Voor u gelezen'(dwz opgezocht in de DvD): sikkel: werktuig met halvemaanvormig van fijne tandjes voorzien lemmer met KORTE steel; kleine zeis. (ik had trouwens nog nooit van 'lemmer' gehoord in deze context. Nu dus wel, wij -jouw bloglezers- leren zo nog wat!
zeis: werktuig bestaande uit een lang boogvormig mes aan een LANGE stok bevestigd.
Kortom, wat die Holvoet bij zich had was een kleine zeis, een sikkel dus
:-). Overigens, wáár had hij dit ding verstopt? Toch niet in z'n andere broekspijp?
Wilma
@ jan paul: zou daar ook graag een filmpje van zien (vrouw en huisdieren eerst weg aub)
@ wilma: de sikkel zat 'gewoon' in de tas. Veel te gevaarlijk.
Een reactie posten