hij hem

hij hem
Nu in de winkel

zondag 27 januari 2008

Alida Pott in het museum

Terwijl de bezoekers in rijen naar de afgrijselijke kitschtentoonstelling Russische sprookjes komen (waar op twee schilderijen van Kandinsky na, geen enkel fatsoenlijk doek hangt), vindt er zo af en toe in het Groninger Museum iets plaats dat wel de moeite waard is. Vandaag was er een opening van een nieuwe Ploeg-tentoonstelling, samengesteld uit de collectie van Stichting de Ploeg. Niet iets waar je juichend van enthousiasme naar toegaat, maar vandaag hield Doeke Sijens een kleine lezing over Alida Pott, een onderschat lid van De Ploeg. Ze was gehuwd met George Martens, die over het algemeen wel tot de groten van De Ploeg wordt gerekend, maar wie door de zalen loopt van de tentoonstelling ziet in één oogopslag wie van de kunstenaarsvereniging verouderd is en wie onverminderd krachtig, interessant en eigentijds blijft. Ik vind Wobbe Alkema altijd weer fris om naar te kijken, maar mijn absolute favoriet is toch Alida Pott, die pas sinds enkele tientallen jaren meer waardering krijgt uit de kunstwereld.

Dit is niet Doeke Sijens, maar Giny Backers aka 'de weeklezer' die alvast inspecteerde of alles werkte. Op de volgende foto zie je Doeke wel met op de achtergrond een foto van het echtpaar.

Doeke liet in vogelvlucht haar werk zien: stillevens, landschappen en portretten. Naast enkele mooie olieverfschilderijen zijn de hoogtepunten in haar werk vooral aquarellen en vooral die waarin ze een diep mooi blauw gebruikt. Zoals je een Cézanne direct kunt herkennen aan de oranje kleuren, herken je een Alida Pott meteen aan het blauw.





Na afloop van de lezing nog maar een keer over de tentoonstelling gelopen en ook nog even gekeken bij de Chinese tentoonstelling (voorproefje van de volgende kitschpartij die dit jaar het museum wordt binnengehaald) waarbij ik de weeklezer voor een rozepapiertjesachtergrond vereeuwigd heb.

Toen werd het tijd om naar huis te gaan. Maar Giny was het plastic dingetje kwijt waarop het nummer van je jas staat. Zoeken in het tasje. Niets. Nog een keer zoeken in het tasje. Niets. Langzamer zoeken in het tasje. Niets. Dingetjes uit het tasje halen en op een tafeltje leggen, alles doorbladeren. Niets. Zijvakje. Ook niets. Nog een keer dan. Weer niets. Lichte paniek.

Naar de garderobe, waar ze weer werd teruggestuurd naar de infobalie die misschien het plastic dingetje gevonden had. En ja hoor bij de infobalie was een gevonden plastic dingetje, maar nadat we opnieuw gewacht hadden bij de garderobe bleek dat niet het goede dingetje. Toen maar weer terug naar de balie, waarop ik zei dat we nu alles één voor één uit het tasje zouden halen en doorspitten. Bij het derde item, de agenda, die propvol andere dingetjes zat en die al acht keer was doorgebladerd zat toch het gezochte plastic dingetje. Zul je net zien.

10 opmerkingen:

Lili de Ridder zei

Ooit heb ik, ik meen in Centre Pompidou, een tentoonstelling gezien over de inhoud van de damestas. Een variant op 'objets trouvees'. Ontluisterend beeld van de chaos in menige tas, die vermoedelijk een aardige afspiegeling is van het wat warrige brein van veel van mijn 'zusters'. Maar die zitten geloof ik op andere blogs...

coen zei

Ha! De dame in kwestie, heeft als het goed is dit weekend een lijst gemaakt van alles wat in het tasje zat en als het goed is publiceert ze dit morgen.

Anoniem zei

Dat vraagt om een vervolg!
Waar zijn overigens de ooit zo populaire polstasjes van heren gebleven? En belangrijker: wat zat daar in???

coen zei

Heb er nooit één gehad. Mijn oom uit Haarlem had er altijd één. Volgens mij zat daar zijn portemonnee in, het rijbewijs en dan was het tasje al weer vol, denk ik. Mijn chaotische aard kennende, zou ik een tasje al na een dag kwijt zijn.

Anoniem zei

Terwijl je er zo heerlijk mee kunt meppen (a la miss Piggy...)!
Tegenwoordig zou zo'n tasje toch al gauw gevuld kunnen zijn met: mobieltje, elektronische agenda, rijbewijs, portefeuille, skincare for men, preservatieven (sorry, heb zojuist een boek uit de jaren 50 gelezen), xtc, sleutels en de minipocketuitgave van 'mannen komen van Mars, vrouwen van Venus'.

coen zei

Dat kan allemaal in mijn rugzak. Die heb ik nog gekocht in de tijd dat ik mijn koptelefoon inplugde op de bandrecorder die ik meetorste, maar sinds ik een iPod-touch heb, kan inderdaad alles in een polstasje.
Mmmmmh, morgen toch is gaan winkelen.

Anoniem zei

Dat heet toch 'shoppen' tegenwoordig? (spreek uit: sjoppuh)
Enfin, nu weer verder met de koffer waar ook nog een Bart Moeyaert in meemoet.

Anoniem zei

Mijn tas heeft een A4 formaat, want er moet minsten een leesboek in. Dat boek zat er nu niet in,maar:een jaaragenda 12x15cm, een adressenagenda 8x12xm, 1/2 pakje zakdieken, 3 balpoints, 1 potlood, 1 houten kam, 3 lemonsnoepjes, 1 Blistex lippenspul en een stoffen geldzakja, 9x9 cm, voor de munten.
Maar ja , het dingetje=nummertje zat in de adresseagenda en die is behoorlijk vol.
Giny

coen zei

Volgens mij moet je dan ook nog precies vertellen wat er in die agenda zat (postzegels, kaartjes, krantenstukjes, losse aantekeningen, etc etc. Dat ding was op zich al een Pak van Sjaalman).

Anoniem zei

Dat is geheim.
Giny