Knip- en plakrecensie (2)

Een paar weken terug viel me de overeenkomst op tussen twee recensies.

Eind van de recensie van Susan Smit in de Avantgarde:
'Twee tranen zou zomaar een literaire thriller kunnen heten, maar is goddank gewoon als roman naar voren gebracht. Het doet wat een goede roman hoort te doen: het laat ons zien dat alles mogelijk is, dat een leven in een ondoordacht moment kan kantelen, en dat je als mens je eigen duisternis niet helemaal kent, laat staan die van een ander.'

Eind van de recensie in NHL-magazine:

'Het boek kent een verrassend plot. Deze roman doet wat hij behoort te doen. Hij laat zien dat alles mogelijk is. Dat je leven van het ene op het andere moment kan kantelen en dat je als mens je eigen duisternis niet kent, laat staan die van een ander!'
Na een brief aan het magazine verdween de recensie van Nynke Andringa onmiddellijk van de site.

Gisteren zag ik op de site van Bol.com de recensie van Biblion staan, geschreven door L.A.A. Kruse. Het einde daarvan:
'In ultrakorte hoofdstukken, een hoog verteltempo en meeslepende stijl laat de schrijver zien dat een leven in een ondoordacht moment kan kantelen en dat niemand zijn eigen duisternis helemaal kent, laat staan die van een ander.'

Oh ja, voor de volledigheid: de achterflaptekst van Twee tranen eindigt aldus:
'Twee tranen is een in razende vaart verteld verhaal over macht en onmacht, over de discrepantie tussen wie je denkt te zijn en wie je werkelijk bent, maar vooral ook een roman over de duisternis die in ons allen huist.'